رییس بخش زیست باستان شناسی دانشگاه لهستان گفت: مطالعه بقایای انسانی باید در کمترین زمان و مناسب ترین شرایط صورت پذیرد.
به گزارش تابناک فرهنگی ، آرکا دیوش سولتی سیاک در نشست کاوش، حفاظت و نگهداری بقایای اسکلت انسانی، در محل پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری افزود: بقایای انسانی بخش مهمی از یافته های باستان شناختی هستند که کمتر مورد توجه قرار می گیرند.
وی تصریح کرد: این در حالی است که اطلاعاتی از قبیل کیفیت زندگی، خوراک، پوشاک و... را تنها از این طریق می توان به دست آورد.
به گفته سولتی سیاک، برای رسیدن به بقایای انسانی در ابتدا باید کاوش صورت گرفته و بعد از آن در مرحله بعدی که به بقایای انسانی دست پیدا کردیم با روش های مناسب به حفظ و نگهداری آنها بپردازیم.
وی با اشاره به بررسی های بقایای انسانی در کوتاه ترین زمان خاطر نشان کرد که بقایای انسانی تا زمانیکه در خاک هستند به طور طبیعی نگهداری می شوند اما زمانیکه از خاک خارج شده و در معرض هوا و تابش نور آفتاب قرار می گیرند دچار آسیب های جدی می شوند.
از این رو فاصله بیرون آوردن اسکلت از خاک تا رساندن آن به انبار یا آزمایشگاه نباید از یک هفته بیشتر شود.
این باستان شناس در ادامه، کاوش، نگهداری و حفاظت از بقایای انسانی را شامل 4مرحله تشخیص گور، تمیز کردن بقایا، مستند کردن (طراحی ،عکاسی و...) و انتقال به آزمایشگاه یا انبار توصیف کرد و به بیان مختصری درمورد هریک پرداخت.
وی عنوان کرد: بعد از شناسایی و تشخیص گور به مرحله تمیز کردن می رسیم که در این مرحله باید تا جایی که امکان دارد از ابزار چوبی و پلاستیکی استفاده کرد و استفاده از ابزار فلزی را به شرایط خاص محدود کرد.
وی با اشاره به یافتن بقایای انسانی در گورستان و محوطه های استقراری تصریح کرد که در بیشتر مواقع با گورستان سر و کار داریم که البته کار در آن نیز ساده تر است.
وی مهمترین بخش از بقایای انسانی را جمجمه و لگن اعلام کرد که از طریق مطالعه و آزمایشگاه این دو قسمت می توان به سن و جنس اسکلت پی برد.
این باستان شناس اضافه کرد: این دو قسمت از اسکلت باید تا جاییکه امکان دارد در آخرین مرحله از خاک بیرون کشیده شوند زیرا نور آفتاب باعث تخریب آن می شود.
وی در ادامه با نمایش عکس هایی به بیان مطالب بیشتر پرداخت و گفت: هنگام تمیز کردن بقایای انسانی باید این نکته را مورد توجه قرار دهیم که استخوان های خارج شده از خاک بلافاصله خشک می شوند پس باید در تمیز کردن و مستندنگاری سرعت بیشتری داشت.
این باستان شناس خاطر نشان کرد: تا حد امکان باید استفاده از مواد شیمیایی را برای تمیز کردن بقایا محدود کرد زیرا که این مواد در اکثر مواقع مخرب هستند.
وی در ادامه با اشاره به مرحله مستندنگاری تصریح کرد که طراحی، عکاسی و نوشتن که 3 مقوله کاملا متفاوت هستند، مستندنگاری بقایای انسانی را تشکیل می دهند.
سیاک افزود: استخوان ها و بقایا باید در جعبه های کارتنی بسته بندی شده و درصورت بسته بندی در جعبه های پلاستیکی باید 6 تا 8 روزنه روی جعبه ایجاد شود تا از نفوذ رطوبت به استخوانها جلوگیری شود و البته استخوان ها نباید شسته شوند زیرا این کار باعث نفوذ قارچ و باکتری های مضر به استخوان ها می شود.
به گفته او، به منظور نمونه برداری DNA از بقایای انسانی باید نمونه پیش از مستندنگاری توسط تنها یک شخص برداشته شده و تا انتقال به آزمایشگاه در یخچال نگهداری شود.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، وی با اشاره به اینکه در شناسایی و حفظ و نگهداری بقایای انسانی باید اخلاق را نیز مد نظر داشت تصریح کرد که هنگام انجام مطالعات و آزمایش ها باید به مذهب و آیین مردم احترام گذاشته شود.
وی تصریح کرد: این در حالی است که اطلاعاتی از قبیل کیفیت زندگی، خوراک، پوشاک و... را تنها از این طریق می توان به دست آورد.
به گفته سولتی سیاک، برای رسیدن به بقایای انسانی در ابتدا باید کاوش صورت گرفته و بعد از آن در مرحله بعدی که به بقایای انسانی دست پیدا کردیم با روش های مناسب به حفظ و نگهداری آنها بپردازیم.
وی با اشاره به بررسی های بقایای انسانی در کوتاه ترین زمان خاطر نشان کرد که بقایای انسانی تا زمانیکه در خاک هستند به طور طبیعی نگهداری می شوند اما زمانیکه از خاک خارج شده و در معرض هوا و تابش نور آفتاب قرار می گیرند دچار آسیب های جدی می شوند.
از این رو فاصله بیرون آوردن اسکلت از خاک تا رساندن آن به انبار یا آزمایشگاه نباید از یک هفته بیشتر شود.
این باستان شناس در ادامه، کاوش، نگهداری و حفاظت از بقایای انسانی را شامل 4مرحله تشخیص گور، تمیز کردن بقایا، مستند کردن (طراحی ،عکاسی و...) و انتقال به آزمایشگاه یا انبار توصیف کرد و به بیان مختصری درمورد هریک پرداخت.
وی عنوان کرد: بعد از شناسایی و تشخیص گور به مرحله تمیز کردن می رسیم که در این مرحله باید تا جایی که امکان دارد از ابزار چوبی و پلاستیکی استفاده کرد و استفاده از ابزار فلزی را به شرایط خاص محدود کرد.
وی با اشاره به یافتن بقایای انسانی در گورستان و محوطه های استقراری تصریح کرد که در بیشتر مواقع با گورستان سر و کار داریم که البته کار در آن نیز ساده تر است.
وی مهمترین بخش از بقایای انسانی را جمجمه و لگن اعلام کرد که از طریق مطالعه و آزمایشگاه این دو قسمت می توان به سن و جنس اسکلت پی برد.
این باستان شناس اضافه کرد: این دو قسمت از اسکلت باید تا جاییکه امکان دارد در آخرین مرحله از خاک بیرون کشیده شوند زیرا نور آفتاب باعث تخریب آن می شود.
وی در ادامه با نمایش عکس هایی به بیان مطالب بیشتر پرداخت و گفت: هنگام تمیز کردن بقایای انسانی باید این نکته را مورد توجه قرار دهیم که استخوان های خارج شده از خاک بلافاصله خشک می شوند پس باید در تمیز کردن و مستندنگاری سرعت بیشتری داشت.
این باستان شناس خاطر نشان کرد: تا حد امکان باید استفاده از مواد شیمیایی را برای تمیز کردن بقایا محدود کرد زیرا که این مواد در اکثر مواقع مخرب هستند.
وی در ادامه با اشاره به مرحله مستندنگاری تصریح کرد که طراحی، عکاسی و نوشتن که 3 مقوله کاملا متفاوت هستند، مستندنگاری بقایای انسانی را تشکیل می دهند.
سیاک افزود: استخوان ها و بقایا باید در جعبه های کارتنی بسته بندی شده و درصورت بسته بندی در جعبه های پلاستیکی باید 6 تا 8 روزنه روی جعبه ایجاد شود تا از نفوذ رطوبت به استخوانها جلوگیری شود و البته استخوان ها نباید شسته شوند زیرا این کار باعث نفوذ قارچ و باکتری های مضر به استخوان ها می شود.
به گفته او، به منظور نمونه برداری DNA از بقایای انسانی باید نمونه پیش از مستندنگاری توسط تنها یک شخص برداشته شده و تا انتقال به آزمایشگاه در یخچال نگهداری شود.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، وی با اشاره به اینکه در شناسایی و حفظ و نگهداری بقایای انسانی باید اخلاق را نیز مد نظر داشت تصریح کرد که هنگام انجام مطالعات و آزمایش ها باید به مذهب و آیین مردم احترام گذاشته شود.
لینک کوتاه: http://akhtariran.ir/3391