آهنگساز و رهبر ارکستر برجستهٔ ایران گفت: آقای پورتراب بهترین معلم هارمونی و تئوری موسیقی بود و شاگردان بسیار خوبی تربیت کرد و شیوه یی که در کتاب های خود معرفی کرده، هنوز هم بسیار خوب است.
به گزارش سرویس موسیقی تابناک فرهنگی، امروز صبح، خبری تلخ صفحه های موسیقی رسانه ها را به رنگ غم درآورد؛ غمی که از رفتن یکی دیگر از موسیقی دانان ریشه دار هنر ایرانی حکایت می کرد.
استاد مصطفی کمال پورتراب موسیقی دان و آموزگار برجستهٔ موسیقی ایران، صبح امروز پس از سال ها تلاش برای شکوفایی نسل های گوناگون موسیقی دانان ایران، چشم بر عالم فانی بست تا رهسپار دیار باقی شود.
بسیاری از شاگردان وی و نیز شماری از اهالی موسیقی در همین چند ساعتی که از درگذشت استاد پورتراب گذشته، غمگینی خود را از این اتفاق تلخ با رسانه های گوناگون در میان گذاشته اند.
لوریس چکناواریان ضمن اعلام اینکه از شنیدن خبر درگذشت استاد پورتراب بسیار اندوهگین شده است، گفت: حرفی نمی توانم دربارهٔ استاد پورتراب بزنم، جز اینکه از او تشکر کنم، به دلیل اینکه در طول زندگی خود به مملکت و هنر ما خدمت کرد و جوانان بسیاری را راهنمایی کرد. گرچه از میان ما رفته است، اما کارهای وی زنده است.
چکناواریان همچنین دربارهٔ شأن و جایگاه آموزگاری استاد پورتراب در عرصهٔ موسیقی، گفت: نقش آموزگاری وی بسیار در موسیقی ما مهم است. استاد پورتراب سال های سال عمر خود را در کار آموزگاری صرف کرد و افزون بر این، کتاب های بسیار مفیدی را در زمینهٔ هارمونی و تئوری موسیقی نوشته بود.
وی افزود: در یک کلام می توانم بگویم که آقای پورتراب بهترین معلم هارمونی و تئوری موسیقی بود. او شاگردان بسیار خوبی تربیت کرد و شیوه یی که در کتاب های خویش معرفی کرده بود، هنوز هم بسیار خوب است. وی زحمت زیادی کشید و کارهای مهم و ماندگاری از خویش برجای گذاشته است.
رهبر اسبق ارکستر سمفونیک تهران، دربارهٔ ویژگی های شخصیتی استاد پورتراب گفت: وی عاشق موسیقی و زندگی بود. ما دو نوع آدم داریم، آدم هایی که مرده اند، ولی زنده هستند؛ و آدم هایی که زنده اند، ولی مرده اند. استاد پورتراب اما جزو معدود افرادی بود که هم زنده بود (زندگی فیزیکی داشت) و هم کارش زنده بود، که به ندرت پیش می آید که آدمی هم زنده باشد و هم بتواند به معنای واقی زندگی کند، که استاد پورتراب چنین آدمی بود.
چکناواریان افزود: وطن دوستی، فرهنگ دوستی و مردم دوستی همچون دسته گلی است که در وجود فرد، در کنار هم جمع می شود و به فرد انرژی می دهد و زندگی را مفهوم و معنا می بخشد. آقای پورتراب این مفهوم را در زندگی خویش داشت و زندگی می کرد و البته می دانست که زندگی کردن در خدمت به مردم است نه در خدمت به خویش. همین سبب شده بود که تا آخرین دَمِ حیات پویایی خود را حفظ کند و عاشق موسیقی و زندگی باشد.
این آهنگساز موسیقی ایران، با اشاره به شاگردی خود نزد مرحوم پورتراب، گفت: زمانی که در هنرستان موسیقی درس می خواندم، ایشان معلم ما بود؛ دقیق به خاطر ندارم اما فکر می کنم که وی سلفژ را به ما آموزش می داد. اما جدای از این، دوستی ما سال های سال ادامه داشت.
چکناواریان گفت: گرچه استاد پورتراب متأسفانه رفته است، اما از این خوشحالم که کارهای ایشان تا همیشه ماندگار خواهد بود.
آیین تشییع پیکر مرحوم مصطفی کمال پورتراب، جمعه (چهارم تیر ماه) از ساعت 9 در محوطهٔ تالار وحدت برگزار می شود.