کدام عقل ناسلیم بانیِ این بدعت‌گذاری‌ها است؟!

به گزارش تابناک فرهنگی و به نقل از ایسنا، این کارگردان و بازیگر که برای اجرای نمایش خود از مدت‌ها قبل به دنبال سالن مناسب است، بیان کرد: متاسفانه کمبود سالن به گونه‌ای است که جوابگوی تمام گروه‌های نمایشی نیست و باید این وضعیت ساماندهی شود، چون یک تئاترشهر داریم که آن را یک تئاتر انستیتویی می‌دانم، به علاوه‌ی سالن رودکی (تالار وحدت) که کلا برای اپرا ساخته شده و ما از آن برای تئاتر استفاده می‌کنیم، در حالی که این سالن برای تماشاگر تئاتر نقاط کوری دارد که امکان درست دیدن نمایش را از او می‌گیرد. در کنار این‌ها فقط دو سالن دیگر می‌ماند که شرایط نسبتا استانداردی دارند و آن‌ها هم سالن‌های تماشاخانه‌ی ایرانشهر هستند.

او افزود: البته فرهنگسراها هم هستند که چندمنظوره‌اند و برای موسیقی، سخنرانی و همایش استفاده می‌شوند و برای اجرای گروه‌های آماتور،‌نیمه آماتور و دانشجویی می‌توانند مناسب باشند.

رایگان با اشاره به اینکه سالانه 600 تقاضا در شهر تهران برای سالن‌های رودکی، ایرانشهر و تئاترشهر وجود دارد، گفت: این تعداد گروه حرفه‌ای متقاضی اجرای نمایش برای تهران غیرمعقول است و نشان می‌دهد که ساماندهی درستی وجود ندارد،‌چون اگر هر گروه 10 نفر عضو داشته باشد، به یک جمع 6هزار نفری می‌ر‌سیم؛‌ یعنی 6هزار تئاتری حرفه‌ای می‌خواهند در تعدادی سالن محدود کار کنند و به نظرم این رقم نادرست و غیرعقلانی است و نمی‌دانم در کدام کشور چنین چیزی را می‌توان مشاهده کرد.

او با بیان اینکه بسیاری از کشورهای دیگر تئاتر ملی دارند و در کنار آن سالن‌های استانداردی هم برای اجرای تئاتر وجود دارد، افزود: اما در کشور ما شرایط اینطور نیست، آن هم در حالی که هر سال تعداد زیادی دانشجوی رشته‌ی هنرهای نمایشی بدون آنکه شغلی داشته باشند به آمار تئاتری‌های جدید اضافه می‌شوند و شاید بهتر است آموزش عالی برای این قضیه فکری کند.

رایگان در این‌باره تاکید کرد: رشته‌های هنرهای نمایشی و سینما بسیار حساس هستند و به نوعی نیاز معنوی جامعه را برآورده می‌کنند، یعنی در شرایطی که مثلا یک دانشجوی موسیقی با ساز سروکار دارد، یک بازیگر با روح ‌،تن‌، استعداد و خلاقیت خود باید کار کند، به همین دلیل نابسامان بودن شرایط وضعیت را با معضل جدی‌تری روبرو می‌کند.

وی افزود: بسیاری از گروه‌های تئاتری‌ای که فارغ‌التحصیل می‌شوند باید شرایطی داشته باشند تا برای اجرا حداقل به شهرستان‌ها رفته و اشتغال‌زایی هم ایجاد شود، اما به هر حال این کار بودجه‌ ای نیاز دارد که باید فراهم شود و به هرحال مسائل اقتصادی یکی از مشکلات وضعیت فعلی است که با برنامه‌ریزی می‌توان آن‌ها را درست کرد، ولی به طور کلی در چشم‌اندازی که می‌بینم شاید تا چند سال دیگر هم درست شدن این اوضاع طول بکشد.

رایگان که در کنار فعالیت‌های هنری خود با ترجمه‌هایی که انجام داده نویسندگان جدید را به ادبیات نمایشی ایران معرفی کرده است، گفت: نمی‌دانم چه سیاست‌گذاری‌ای بر جریان تئاتر کشور حاکم است، چون خروجی‌هایی که بیرون می‌آیند اصلا درست و جذاب نیستند و ما این روزها حتی آثاری را می‌بینیم که 30-40 سال قبل تجربه شده بودند و در اروپا هم از آن عبور کرده‌اند، اما حالا دوباره به همان زمان برگشته‌ایم.

وی در ادامه با اشاره به وضعیت تئاترشهر بیان کرد: حدود 50 سال قبل بنایی ساخته شد که در زمان خود یکی از حرفه‌ای‌ترین سالن‌ها بود، اما بعد با پلاتوهایی که به آن اضافه و تغییراتی که در آن ایجاد شد وضعیتی پیدا کرد که الان دچار مشکلاتی شده است. با توجه به طولانی شدن روند باتعمیر این مجموعه به نظر می‌رسد اگر نمی‌توانیم این ساختمان را به درستی سروسامان دهیم باید از چند معمار خارجی خوب دعوت کنیم تا آ‌ن‌ها بگویند چه کار باید انجام داد، ضمن اینکه تصور می‌کنم معمار خود این بنا هم بهتر می‌تواند به پیگیری بازسازی تئاترشهر کمک کند.

او درباره‌ی اجرای نمایش خود در تالار شمس که خبرهایی از ان اعلام شده بود، نیز اظهار کرد: این سالن آنطور که باید شرایط لازم برای اجرای این نمایش را ندارد، اما به هر حال چاره‌ای نیست. این در حالی است که بدعت‌گذاری‌هایی از سه چهار سال قبل انجام شده که مثلا دو نمایش در یک سالن بلافاصله پشت سر هم اجرا شوند و این مستلزم آن است که من برای اجرای خود دکور پرتابل داشته باشم و بعد از پایان اجرا به دنبال جمع کردن دکور باشم. نتیجه‌ی این کار فقط افزایش کمی نمایش‌های به اجرا درآمده است که در هیچ کجای دنیا چنین چیزی نیست و نمی‌دانم این الگو از کجا آمده است.

رایگان همچنین در پایان یادآور شد: علاوه بر تمام مشکلاتی که در بحث سالن وجود دارد نکته‌ی مهم دیگر این است که بسیاری از تئاتری‌های قدیمی براساس یک سنت پلکانی بالا آمده‌اند و من حتی به یاد دارم در زمان دانشجویی جرات فکر کردن به اجرا در تالار سنگلج یا سالن چهارسو و اصلی تئاترشهر را هم نداشتیم، اما الان به راحتی دانشجویانی که یک بار در فرهنگسرایی نمایشی را اجرا کرده‌اند، متقاضی کار در بهترین سالن‌های شهر هستند و این ناشی از درست پیش نرفتن سلسله مراتب است.