شعرهایم غلط و بدون نام من خوانده می‌شدند

خسرو سینایی در نشست کتابخوانی در نمایشگاه کتاب گفت: شعرهایم را به دو دلیل چاپ کردم. اول این که غلط خوانده می شدند. دوم این که بدون ذکر نام من خوانده می شدند.

به گزارش مهر، نشست کتابخوانی در فرهنگسرای کتاب واقع در بیست و هشتمین دوره نمایشگاه کتاب تهران با حضور خسرو سینایی کارگردان و مستندساز سینمای ایران برگزار شد. سینایی در این نشست به خواندن شعرهایی از مجموعه های شعر خود با عنوان  «اتاق صورتی» و «ترانه شاپرک‌های سفید» پرداخت که مربوط به برهه‌های مختلف زندگی این کارگردان هستند.

سینایی در ابتدای سخنانش گفت: شاید بپرسید که من به عنوان یک سینماگر در نشست کتابخوانی چه می کنم؟ به یاد دارم، قدیم ترها می‌گفتند هرکه قلم به دست بگیرد متفکر است و هر که فیلم بسازد، تنها کارش سرگرم کردن است. اما تفکر در سینما نیز مطرح می شود. از آنجا که این روزها کتابخوان به سختی پیدا می‌شود، از طریق نمایش فیلم می توان مخاطب را به خواندن کتاب ترغیب کرد.

شاعر مجموعه «اتاق صورتی» درباره منشا ذهنی شاعر و رواج شعر با هر ابزار بیانی، گفت: اگر منشا هنر را در ذهن بدانیم، ابزار بیان آن می تواند متنوع باشد که عبارتند از کلام، موسیقی و ابزارهای آن، و سینما. سه سال پیش به خاطر اینکه پشتم را عمل کردم دیدم نمی توانم به سراغ سینما که آن را مفری برای گریز از مشکلات سینما می‌دانم، بروم. همچنین دیدم دیگر ساز هم نمی توانم بزنم. یادم آمد که چقدر به شعر خیانت کرده ام، پس به سراغ آن رفتم.

وی افزود: من همیشه به عنوان سینماگر شناخته شدم اما از ۱۲ سالگی با شعر مأنوس شده بودم. البته پس از مدتی به سمت و سوی سینما و سینماگری کشیده شدم. از آنجا که هنرهای مختلفی را تجربه کردم، این هنرها می تواند در سینما مطرح شوند.

این فیلمنامه نویس با معرفی مجموعه شعر «اتاق صورتی» که توسط نشر امرود چاپ شده، گفت: مجموعه شعر اتاق صورتی باعث می شود که با ذهنیت و نگاه من نسبت به شعر، سینما و هنر بهتر و منسجم تر آشنا شوید. در مقدمه این کتاب درباره سه دریچه از زندگی ام توضیحاتی ارائه شده است. دریچه اول که از همه بزرگ تر است، سینما است. دریچه دوم که کوچک تر است موسیقی و دریچه سوم که از همه کوچک تر است، شعر است.

این کارگردان مستندهای اجتماعی درباره چاپ مجموعه شعرهای خود گفت: در ابتدا تصمیم نداشتم که مجموعه شعرهایم را به چاپ برسانم. اما به دو دلیل تصمیم به این کار گرفتم. یکی آنکه متوجه شدم شعرهایم گاهی به غلط خوانده می شود. دیگر اینکه شعرها بدون اینکه نامی از من برده شود، خوانده می شود. بنابراین تصمیم گرفتم شعرهایم را چاپ کنم.