اولین دوستم یک کتابخانه سه هزار جلدی بود

گروس عبدالملکیان در نشست شعرخوانی در نمایشگاه کتاب گفت: من دوران کودکی چندانی نداشتم و اولین دوستی که من از دوران کودکی ام به خاطر دارم، یک کتابخانه سه هزار جلدی بود که پدرم در خانه داشت.

به گزارش مهر، یکی از نشست های شعرخوانی فرهنگسرای انقلاب، عصر دیروز سه‌شنبه ۲۲ اردیبهشت، با حضور گروس عبدالملکیان و دیگر شاعران انجمن‌های ادبی در بیست و هشتمین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران برگزار شد.  

عبدالملکیان در ابتدای این برنامه با اشاره به برگزاری چنین نشست هایی در نمایشگاه کتاب، گفت: چنین برنامه هایی،  فضای فرهنگی گرم و مناسب با کتاب و کتابخوانی دارد و می تواند در جذب مخاطب بسیار کمک کند.

شاعر کتاب «سطرها در تاریکی جا عوض می کنند» در بخشی از سخنانش،  با اشاره به خاطرات کودکی اش، گفت: من در دوران کودکی مانند دیگر بچه ها، کودکی چندانی نداشتم. اما اولین دوستی که من از دوران کودکی ام به خاطر دارم، یک کتابخانه ۳ هزار جلدی بود که پدرم در خانه داشت. بخش شیرینی از خاطرات من مربوط به همان دوره کودکی است. هنوز که هنوز است، زمانی که ۴ یا ۵ ساله بودم، در خاطرم مانده است؛  مادرم کتاب «خرسی که می خواست خرس بماند» را برایم می خواند.

این شاعر در ادامه به خوانش چند شعر از مجموعه «هیچ چیز مثل مرگ تازه نیست» پرداخت و گفت: از ۶ سالگی هم خودم توانستم بخوانم. طبیعی است که بخشی از خاطرات من با کتاب و کتاب خوانی گره خورده است. بزرگتر که شدم، شعر می خواندم و می نوشتم. ده دوازده سالگی هم با راهنمایی های پدرم شعر کلاسیک سعدی حافظ و اشعار نو اخوان و سپهری را می خواندم.