فرهنگ زندگی رزمندگان در دوران دفاع مقدس الگویی مناسب برای نسل جوان

 الگوهای نسل جوان
- یک کارشناس مذهبی گفت: فرهنگ زندگی رزمندگان در دوران دفاع مقدس الگویی مناسب برای نسل جوان است و باید با تولید آثار فرهنگی و هنری بیش از گذشته به این موضوع پرداخته شود.

حجت الاسلام محمدرضا زنگنه روز دوشنبه به مناسبت سالروز آغاز عملیات فتح المبین به خبرنگار معارف ایرنا گفت: هر زمانی که خواسته ایم موضوع دفاع مقدس را مطرح کنیم بیشتر به سراغ صحنه هایی رفته ایم که هرچند ارزشمند است ولی مشابه آن در سایر جنگ های جهان نیز دیده می شود.
وی افزود: در هر جنگی منطقه ای ویران می شود، تعدادی کشته و یا زخمی می شوند ولی یک نکته مهم که در دوران دفاع مقدس وجود داشت؛ موضوع فرهنگ زندگی رزمندگان اسلام بود که کمتر به آن پرداخته شده است.
زنگنه که مسوولیت آموزش رزمندگان را در دوران دفاع مقدس به عهده داشت، افزود: زندگی قبل از عملیات یکی از مراحلی بود که رزمندگان در جبهه ها آن را می گذراندند و معمولا با طرح بحث های اعتقادی و اخلاقی و همچنین احکام همراه بود.
وی اضافه کرد: صمیمیت، سبکبالی و احساس نشاط و شادابی از ویژگی های رزمندگان هشت سال دفاع مقدس بود که در جای جای جبهه ها مشاهده می شد و یکی دیگر از خصوصیات زندگی در جنگ این بود که هر رزمنده ای آرزو می کرد تا جزو نفرات اول عملیات و به عنوان خط شکن باشد و این موضوع یک امتیاز محسوب می شد.
رییس موسسه تبلیغ و انفاق امام زمان(ع) از عملیات فتح المبین به عنوان یکی از مهمترین عملیات های دوران دفاع مقدس یاد کرد و گفت: آنچه که در این عملیات اهمیت دارد، روحیات و اعتقادات رزمندگان است و یکی از ویژگی های نیروهای رزمنده، کم توقع بودن آنها و احساس تکلیف در برابر دیگران بود که از آن به عنوان ایثار تعبیر می کنیم.
زنگنه با بیان خاطره ای از عملیات فتح المبین گفت: یک روز شهید کاظم رستگار به عنوان فرمانده گردان اعلام کرد تا رزمندگان آماده اعزام به خط مقدم شوند و با توجه به این که عملیات های جنگی معمولا در شب آغاز می شود، برخی از رزمندگان لب به اعتراض گشودند که چرا ما را از خط شکن بودن محروم کردید ولی بعدا متوجه شدیم که این عملیات به عنوان مقابله با دشمن بعثی بوده و هنوز عملیات اصلی آغاز نشده بود.
این پژوهشگر دینی در ادامه با بیان صحنه هایی که در این عملیات از نحوه کشته شدن سربازان عراقی دیده بود، اضافه کرد: عملیات فتح المبین استثنائاتی داشت که یکی از آنها، امداد غیبی و کمک های الهی بود که به وضوح دیده می شد و این عملیات به طور خاصی مورد عنایت الهی قرار داشت به گونه ای که رزمندگان شاهد آن بودند.
زنگنه که در همین عملیات از ناحیه پا مجروح شده، افزود: در این عملیات برای شکار تانک در دشت رقابیه مستقر شدیم و رزمندگان از روحیه ای بسیار بالا برخوردار بودند ولی نکته جالب توجه این بود که یک رزمنده به ظاهر بسیار ضعیف و لاغر با چابکی خاصی در میان تانک ها می دوید و به داخل تانک ها نارنجک پرتاب می کرد.
وی افزود: بر اساس قواعد جنگی و چریکی چنین رزمنده ای با هیچ قدرت و روحیه ای نمی تواند با دشمن بجنگد مگر این که از ایمان و اعتقاد بسیار بالایی برخوردار باشد و رزمندگان در دوران دفاع مقدس با همین روحیه و ایمان توانستند در مقابل دشمنی که از سوی بسیاری از کشورها حمایت می شد، مقاومت کرده و از میهن اسلامی خود دفاع کند.
عملیات فتح المبین به منظور آزادسازی مناطق وسیع غرب دزفول، دهلران و خارج کردن شهرهای اندیمشک، شوش، دزفول و جاده اندیمشک - اهواز از زیر آتش دوربرد دشمن با حضور 100 گردان سپاه و 35 گردان ارتش در مقابل 170 گردان دشمن در 4 مرحله در روز دوم فروردین ماه سال 1361 با رمز یا زهرا (س) آغاز شد.
در این عملیات بعد از هشت روز نبرد دلیرانه رزمندگان، مناطقی به وسعت 2500 کیلومتر مربع از اراضی جنوب ایلام و شمال خوزستان از اشغال دشمن آزاد شد و یگان های زرهی، مکانیزه و پیاده عراقی مستقر در منطقه متحمل خساراتی سنگین شده و با از دست دادن مواضع اشغالی ناگزیر در پشت رودخانه دویرج به پدافند پرداختند.
همچنین در این عملیات بخشی از مناطق نفتی جنوب ایلام آزاد شد و علاوه بر آن 15 هزار نفر از نظامیان عراق به اسارت رزمندگان اسلام درآمدند و 4000 نفر نیز کشته و مجروح شدند.
حضرت امام خمینی(ره) در دهم فروردین سال 61 با ارسال پیامی ضمن تجلیل از رشادت های رزمندگان در عملیات فتح المبین، تاکید کردند: بعد معنوی این عملیات را با هیچ معیاری نمی‏توان سنجید و با هیچ میزانی نمی‏توان عظمت آن را دریافت.
ایشان با تجلیل از شجاعت و حمله برق آسای سلحشوران ایران بزرگ افزودند: این جانب هر وقت با یکی از این چهره‏ها روبه می‏شوم و عشق او را به شهادت در بیان و چهره نورانی‏اش مشاهده می‏کنم، احساس شرمساری و حقارت می‏کنم.
امام خمینی(ره) همچنین فرمود: من هر وقت در تلویزیون، مجالس و محافل، این عزیزان که خود را برای حمله به دشمن خدا مهیا می‏کنند و مناجات و راز و نیازهای این عاشقان خدا و فانیان راه حق را در آستانه هجوم به دشمن می‏نگرم که با مرگ دست به گریبان هستند و از شوق و عشق در پوست نمی‏گنجند، خود را ملامت می‏کنم و بر حال خویش تاسف می‏خورم.