رئیس انجمن تصویرگران ایران در نشست «معرفی نامزد جایزه هانس کریستن اندرسن» گفت: نسلی که پژمان رحیمی‌زاده آموزش می‌دهد، به دلیل تکیک‌های خاصی که آموزش می‌دهد موفق‌ترین تصویرگران ایران خواهند بود.
به گزارش تابناک، نشست «معرفی نامزد جایزه هانس کریستن اندرسن» دوشنبه ۲۱ اردیبهشت ماه با حضور کیانوش غریب‌پور، رئیس انجمن تصویرگران ایران، علی بوذری، تصویرگر، سحر ترهنده، عضو شورای کتاب کودک و پژمان رحیمی‌زاده، نامزد ایرانی دریافت اینجایزه برگزار شد.
غریب‌پور نیز در این نشست با برشمردن ویژگی‌های آثار رحیمی‌زاده، اظهار کرد: آثار تصویرگران اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ به دلیل آنکه از یک فضای بسته تصویری تغذیه می‌کردند، بسیار شبیه به هم بود. رحیمی‌زاده در چنین فضایی شروع به کار کرد اما طولی نکشید که راه خود را پیدا کرد و تا امروز سیر صعودی در کار‌هایش مشهود است.
وی افزود: رحیمی‌زاده هم به‌عنوان یک تصویرگر و هم به‌عنوان یک مدرس، نسلی را تربیت کرد که معتقدم به دلیل آموزه‌های تکنیکی خوب او، موفق‌ترین تصویرگران ایران خواهند شد. به دلیل نوع فرهنگ و آموزش‌هایی که در دانشگاه داده می‌شود، جنس تصویرگری ما ایستاست. رحیمی‌زاده نیز با چنین فضایی آغاز می‌کند اما با درون‌مایه‌ای که سرشار از روایت است، ادامه می‌دهد و این دلیل پختگی آثار اوست.
رحیمی‌زاده برای مخاطب احترام خاصی قائل است
ترهنده در این نشست گفت: جایره هانس کریستن اندرسن یا نوبل ادبیات کودکان، معتبر‌ترین جایزه این حوزه است که هر دو سال یکبار به یک نویسنده و یک تصویرگر اهدا می‌شود. قدرت تصویرگر در روایتگری، تلاش در خلق تصاویر با بهره‌گیری از فرهنگ ایرانی، رسیدن به سبک تصویرگری شخصی، تداوم در خلق اثر در حوزه ادبیات کودک و تربیت تصویرگران نسل جوان مجموعه دلایلی بود که رحیمی‌زاده نامزد دریافت اینجایزه شد.
وی افزود: جایزه اندرسن دو معیار مهم دارد؛ استمرار کار در حوزه تصویرگری و سهم پایدار در ادبیات بومی کشور. آثار رحیمی‌زاده این دو معیار را برآورده می‌کند و آن هم به این دلیل است که تصویرهای او روایتگر یک قصه است و معتقدم این امر یکی از دلایل ماندگاری آثار او خواهد شد.
این تصویرگر با اشاره به امتیازات آثار رحیمی‌زاده، عنوان کرد: آثار او چند لایه و زاویه دارد. سطح اول تصاویر رحیمی‌زاده ارتباط خوبی با داستان برقرار می‌کند اما به دلیل برخورد نمادگونه او با عناصر تصویری، مفاهیم عمیق‌تری را در سطوح دیگر بیان می‌کند. وی در ادامه گفت: رحیمی‌زاده در کارنامه کاری خود گونه‌های مختلف ادبی را کار کرده اما تمرکز اصلی او بر روی آثار اسطوره‌ای و بازآفرینی ادبیات کهن ایرانی است. نکته مهم دیگر آثار او احترام قائل شدن برای مخاطب است؛ امری که تصویرگران بسیاری نسبت به آن بی‌توجه هستند.
آثار رحیمی‌زاده از استاندارد مطلوبی برخوردار است
بوذری نیز در این نشست گفت: چیزی که رحیمی‌زاده را متمایز می‌کند، فرایند رشد و تکامل کارهای هنری اوست که برخلاف بسیاری از تصویرگران ایرانی، دقت بسیاری در انتخاب متن دارد. او از روی یک سلیقه یکسان متن‌ها را انتخاب می‌کند. به همین دلیل همه آثار او از یک استاندارد مطلوب برخوردار است.
وی ادامه داد: رحیمی‌زاده علاوه براینکه متن را روایت می‌کند، تلاش دارد چند روایت سمبلیک دیگر را در درون آن بگنجاند. او نماد‌ها را از دورن فرهنگ ایرانی بیرون می‌کشد و به‌گونه‌ای در اثر خود آن را ذوب می‌کند که مخاطب در وهله نخست متوجه آن نمی‌شود، اما این نماد‌ها با تامل رمزگشایی می‌شوند.
مقید به تکنیک طراحی خاصی نیستم
در ادامه این نشست رحیمی‌زاده به بیان شیوه کار خود پرداخت و اظهار کرد: بعد از خواندن متن، ترکیب‌بندی، انتخاب فریم‌های مناسب و تقطیع آن‌ها را انجام می‌دهم. مرحله بعدی، طراحی شخصیت‌ها و قرار دادن آن‌ها در قالب‌های موردنظرم است. بعد از این مرحله طرح نهایی انجام می‌شود و سراغ انتخاب تکنیک می‌روم. در واقع مقید به استفاده از یک تکنیک و شیوه طراحی خاصی نیستم.
وی افزود: در یک فریم تصویرسازی باید حرف‌های زیادی گفته و احساسات بسیاری نیز بیان شود. این امر به راحتی امکان‌پذیر نیست. در این کار نشانه‌های تصویری ابزاری به کمکم می‌آیند.
بیست و هشتمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران از ۱۶ تا ۲۶ اردیبهشت ماه در مصلی امام خمینی (ره) با شعار «خواندن، گفت‌وگو با جهان» برپاست.
غریب‌پور نیز در این نشست با برشمردن ویژگی‌های آثار رحیمی‌زاده، اظهار کرد: آثار تصویرگران اواخر دهه ۶۰ و اوایل دهه ۷۰ به دلیل آنکه از یک فضای بسته تصویری تغذیه می‌کردند، بسیار شبیه به هم بود. رحیمی‌زاده در چنین فضایی شروع به کار کرد اما طولی نکشید که راه خود را پیدا کرد و تا امروز سیر صعودی در کار‌هایش مشهود است.
وی افزود: رحیمی‌زاده هم به‌عنوان یک تصویرگر و هم به‌عنوان یک مدرس، نسلی را تربیت کرد که معتقدم به دلیل آموزه‌های تکنیکی خوب او، موفق‌ترین تصویرگران ایران خواهند شد. به دلیل نوع فرهنگ و آموزش‌هایی که در دانشگاه داده می‌شود، جنس تصویرگری ما ایستاست. رحیمی‌زاده نیز با چنین فضایی آغاز می‌کند اما با درون‌مایه‌ای که سرشار از روایت است، ادامه می‌دهد و این دلیل پختگی آثار اوست.
رحیمی‌زاده برای مخاطب احترام خاصی قائل است
ترهنده در این نشست گفت: جایره هانس کریستن اندرسن یا نوبل ادبیات کودکان، معتبر‌ترین جایزه این حوزه است که هر دو سال یکبار به یک نویسنده و یک تصویرگر اهدا می‌شود. قدرت تصویرگر در روایتگری، تلاش در خلق تصاویر با بهره‌گیری از فرهنگ ایرانی، رسیدن به سبک تصویرگری شخصی، تداوم در خلق اثر در حوزه ادبیات کودک و تربیت تصویرگران نسل جوان مجموعه دلایلی بود که رحیمی‌زاده نامزد دریافت اینجایزه شد.
وی افزود: جایزه اندرسن دو معیار مهم دارد؛ استمرار کار در حوزه تصویرگری و سهم پایدار در ادبیات بومی کشور. آثار رحیمی‌زاده این دو معیار را برآورده می‌کند و آن هم به این دلیل است که تصویرهای او روایتگر یک قصه است و معتقدم این امر یکی از دلایل ماندگاری آثار او خواهد شد.
این تصویرگر با اشاره به امتیازات آثار رحیمی‌زاده، عنوان کرد: آثار او چند لایه و زاویه دارد. سطح اول تصاویر رحیمی‌زاده ارتباط خوبی با داستان برقرار می‌کند اما به دلیل برخورد نمادگونه او با عناصر تصویری، مفاهیم عمیق‌تری را در سطوح دیگر بیان می‌کند. وی در ادامه گفت: رحیمی‌زاده در کارنامه کاری خود گونه‌های مختلف ادبی را کار کرده اما تمرکز اصلی او بر روی آثار اسطوره‌ای و بازآفرینی ادبیات کهن ایرانی است. نکته مهم دیگر آثار او احترام قائل شدن برای مخاطب است؛ امری که تصویرگران بسیاری نسبت به آن بی‌توجه هستند.
آثار رحیمی‌زاده از استاندارد مطلوبی برخوردار است
بوذری نیز در این نشست گفت: چیزی که رحیمی‌زاده را متمایز می‌کند، فرایند رشد و تکامل کارهای هنری اوست که برخلاف بسیاری از تصویرگران ایرانی، دقت بسیاری در انتخاب متن دارد. او از روی یک سلیقه یکسان متن‌ها را انتخاب می‌کند. به همین دلیل همه آثار او از یک استاندارد مطلوب برخوردار است.
وی ادامه داد: رحیمی‌زاده علاوه براینکه متن را روایت می‌کند، تلاش دارد چند روایت سمبلیک دیگر را در درون آن بگنجاند. او نماد‌ها را از دورن فرهنگ ایرانی بیرون می‌کشد و به‌گونه‌ای در اثر خود آن را ذوب می‌کند که مخاطب در وهله نخست متوجه آن نمی‌شود، اما این نماد‌ها با تامل رمزگشایی می‌شوند.
مقید به تکنیک طراحی خاصی نیستم
در ادامه این نشست رحیمی‌زاده به بیان شیوه کار خود پرداخت و اظهار کرد: بعد از خواندن متن، ترکیب‌بندی، انتخاب فریم‌های مناسب و تقطیع آن‌ها را انجام می‌دهم. مرحله بعدی، طراحی شخصیت‌ها و قرار دادن آن‌ها در قالب‌های موردنظرم است. بعد از این مرحله طرح نهایی انجام می‌شود و سراغ انتخاب تکنیک می‌روم. در واقع مقید به استفاده از یک تکنیک و شیوه طراحی خاصی نیستم.
وی افزود: در یک فریم تصویرسازی باید حرف‌های زیادی گفته و احساسات بسیاری نیز بیان شود. این امر به راحتی امکان‌پذیر نیست. در این کار نشانه‌های تصویری ابزاری به کمکم می‌آیند.
بیست و هشتمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران از ۱۶ تا ۲۶ اردیبهشت ماه در مصلی امام خمینی (ره) با شعار «خواندن، گفت‌وگو با جهان» برپاست.
لینک کوتاه: http://akhtariran.ir/550