وقتی تبلیغات از موسیقی حذف می شود

به گزارش خبرنگار موسیقی تابناک فرهنگی، تب برگزاری کنسرتهای موسیقی چند سالی است که داغ تر شده و هنرمندان جوان و پیشکسوت این عرصه برنامه های خود را در طول 8 الی 9 ماه سال که فصل برنامه های اجرایی موسیقی است نه تنها در تهران بلکه شهرستانهای مختلف ایران برگزار می کنند.

در سالهای نه چندان دور شاید فقط روزهای 5 شنبه و جمعه به موسیقی اختصاص داشت و هنرمندان به خاطر مخاطب سنجی آن سالها ترجیح می دادند فقط در روزهای پایانی هفته در سالن های شهر که تعدادشان زیاد هم نبود به روی صحنه بروند و علاقمندان خود را با تبلیغات محدود به سالن های اجرا دعوت و  آنها را با رپرتواری جدید همراه کنند.

درست است که خیلی از آن سالها نگذشته اما خوشبختانه موسیقی به واسطه افزایش یافتن تعداد کنسرتها و انتشار آلبوم های متفاوت از سوی هنرمندان به محصول تقریبا اصلی سبد فرهنگی خانواده ها بدل شد که شاهد این مسئله حضور پررنگ آنها در کنسرتهای موسیقی است.

اما مسئله ای که در این هیاهو بازار کنسرتها به چشم می خورد تبلیغاتی است که گاه برای یک گروه اتفاق می افتد و گروه دیگری از داشتن آن محروم می شود.

گاهی به خاطر صرف هزینه در بخش تبلیغات که به نوعی شاه کلید جذب مخاطب همین تبلیغات است آن هم در حد و اندازه بیلبردهای شهری، اجرایی با انبوهی از مخاطبانش روبرو می شود و اجرای دیگر بی نصیب از مخاطب می شود .

خوشبختانه اکثر کنسرتهایی که توسط بخش خصوصی برگزار می شود همیشه از بهترین بخش تبلیغات شهری و رسانه ای بهره مند هستند اما متاسفانه مهمترین ارکسترهای دولتی همچون سمفونیک و ملی با توجه به داشتن جایگاهی خاص در بخش موسیقی کشور از این بهره مندی جدا هستند و با تبلیغات بسیار محدود آن هم در حد نصب پوستر در فضاهای داخلی و ورودی تالار وحدت و رودکی مخاطبان خود را به سالن اجرا می کشانند؛ البته ناگفته نماند که جایگاه این دو ارکستر بین هنردوستان به قدری بالاست که با همین تبلیغات اندک تقریبا اکثر اجراها با استقبال پرشور مخاطبان همراه می شود به طوری که تمام بلیتهای برنامه اجرایی کامل به فروش می رسد.

اما متاسفانه به خاطر در نظر نگرفتن این بخش مهم یعنی تبلیغات از سوی مدیران آن هم با توجیه نبود بودجه ، بعضی مواقع ارکسترهای دولتی را با کمبود مخاطب روبرو می کند. به عنوان مثال در اجرای چند هفته گذشته ارکستر سمفونیک تهران با وجود حضور رهبر بین المللی به قدری تبلیغات کمی صورت گرفته بود که تعداد خالی صندلی های تالار وحدت بیشتر از صندلی های پٌر بود.

 البته خوشبختانه این اتفاق در اجرای بعدی کمی مرتفع تر شد به گونه ای که با اندک تبلیغاتی برای حضو و اجرای مارک استیونسون رهبر بین المللی با ارکستر سمفونیک تهران، هیچ صندلی خالی در تالار وحدت دیده نمی شد که این خود نشان از جایگاه تبلیغات در معرفی و شناساندن رویدادهای مهم هنری دارد چرا که قطعا هر ارکستر و گروهی که فعال است و برنامه های منظمی دارد برای خود مخاطبانی دارد که همیشه دنبال کننده آن هستند؛ ولی همین مخاطب باید از طریقی متوجه برنامه های ارکستر مورد علاقه اش شود.

اما متاسفانه در کشور ما این مقوله خیلی جدی گرفته نمی شود در حالی که ارکسترها و گروههایی داریم که در جایگاه کنونی خود با بزرگترین ارکسترهای جهان برابری می کنند که گواه این مسئله را می توان در صحبتهای مارک استیونسون دانست.

او وقتی هفته گذشته با ارکستر سفونیک تهران در جایگاه رهبر مهمان به روی صحنه رفت ، بعد از اتمام اجرا گفته است: من عقیده دارم ارکستر سمفونیک تهران اگر به لندن برود با یک استقبال عجیب و غریبی روبه رو خواهد بود. به نظر من چهره ارکستر سمفونیک تهران برای آینده خیلی درخشان است. این ارکستر در ایران تازه به دنیا آمده و این طور که من مردم را در کنسرت دیدم و این هیجانی که من از آن ها دیدم حتی در مقایسه با لندن در سطح بالاتری قرار داشت. احساس می کنم که مردم عشق و علاقه ویژه ای به موسیقی کلاسیک دارند و احساس می کنم که به ارکستر سمفونیک تهران افتخار می کنند و این همان دلیلی است که من در ایران هستم.

امید است با این همه علاقمندی مردم به موسیقی و گروههای فعال این بخش ، مسئولین نیز بحث تبلیغات مناسب را در کنار دیگر حمایتهای خود از گروهها و ارکسترها قرار دهند تا همه گروهها به یک نسبت از این مهم برخوردار شوند.