انتشار: ۰۹:۲۵ - ۳۰ دی ۱۳۹۴
گفت و گو با محمدجواد کسائی ( نوازنده ی سه تار و تحلیل گر موسیقی)

روایت دیدار تاریخی بنی کارتر و حسن کسائی

حکایت دیدار دو غول بزرگ موسیقی یکی از ایران یعنی استاد حسن کسائی و دیگری بنی کارتر ستاره موسیقی جز امریکا جزو آن دست حکایت های شنیده نشده است که می تواند جذابیتی فراوان برای علاقمندان موسیقی داشته باشد.
روایت دیدار تاریخی بنی کارتر و حسن کسائی
محمدجواد کسائی در گفتگو با خبرنگار موسیقی تابناک فرهنگی درباره دیدار تاریخی استاد حسن کسائی با بنی کارتر یکی از مهمترین ستاره های موسیقی جز امریکا گفت: ده ساله بودم که از پدر دعوت کردند به انجمن ایران و آمریکا بروند ، چون یک گروه از موسیقی جز به آنجا آمده بودند. وقتی به اتفاق پدر رفتیم، آنها سر میز ناهار و مشغول غذا خوردن بودند. یک گروه سیاه پوست از موسیقی جز آمریکا. پدر بدون مقدمه ، نی را از جعبه بیرون آوردند و به آرامی شروع به نواختن کردند.

فرزند استاد کسائی ادامه داد: پیرمردی سفید مو به آرامی اشک می ریخت و به دقت گوش می داد. ساز که تمام شد ، بدون درنگ به طرف پدر آمد و دست ایشان را بوسید و به واسطه ی مترجم گفت« گاهی فشردگی نت ها آنقدر زیاد بود که من نمی توانستم تمامی آن ها را دنبال کنم . و اساساً گمان نمی کردم که در این گوشه ی دنیا نوازنده ای به این بزرگی وجود داشته باشد ».

وی همچنین عنوان کرد: این مرد همان " بنی کارتر" ( سلطان موسیقی جز) بود . البته همان شب و پس از اجرای آن گروه ؛ پدر به روی صحنه رفتند و دست بنی کارتر را بوسیدند و گفتند«من افتخار می کنم به وجود چنین هنرمند بزرگی در جهان معاصر" . فردای آن روز بیشتر جراید ، خبر را درج کردند که شب گذشته ، دو نوازنده ی بزرگ سازهای بادی شرق و غرب با هم دیداری داشتند».

محمدجواد کسائی درباره انتشار آثار به جای مانده از استاد حسن کسایی گفت: امیدوارم در سال آینده یکی دو آلبوم از آثار نوازندگی ایشان منتشر شود . همچنین یکی دو کتاب از آثار نُت شده ی پدر در دست تهیه است ، که آن هم پس از اتمام در اختیار علاقمندان قرار می گیرد.

فرزند استاد حسن کسائی درباره ردیف روایت شده پدرش که آلبوم صوتی آن قبلاً منتشر شده و اکنون در دست نُت نویسی است عنوان کرد: دوستان هنرمند ما در حال تلاش هستند که این مجموعه را برای انتشار آماده کنند . مجموعه ای که در کنار آلبوم صوتی آن ، می تواند برای هنرآموزان و هنرجویان موسیقی بسیار مفید باشد .

وی با اشاره به اینکه دیگر آهنگ های به جا مانده از استاد کسائی برای اجرا به خوانندگان آواز ارائه خواهد شد گفت: مدتی است روی این موضوع در حال مطالعه و بررسی هستیم ، و فکر کنم در آینده ی نزدیک ، خواننده یا خوانندگان مورد نظر را انتخاب کنیم ؛ هر چند کار ، کار دشواری است .

محمدجواد کسائی درباره دلایل دشواری این کار عنوان کرد: ببینید چون ما دیگر خوانندگان گذشته با آن صداهای بسیار مطبوع را نداریم ؛ ولی به هر حال ناگزیر هستیم که با شرایط فعلی کار کنیم و این آثار را نیز به انجام برسانیم .

فرزند استاد حسن کسائی درباره فیلم مستند زندگی پدرش نیز گفت: قرار است به زودی به همراه مهرداد دفتری ( کارگردان فیلم) ، کار تدوین آن را شروع کنیم . مقداری از مصاحبه ها با هنرمندان شاخص موسیقی مانده بود که خوشبختانه در یکی دو سال اخیر انجام شد .

وی همچنین در مورد فعالیت های هنری خودش عنوان کرد: از سال 1360 به مدت سی سال نوازندگی سه تار را نزد پدر آموختم ، و نخستین آلبوم سه تار نوازی ام به احتمال زیاد بهار آینده منتشر می شود که تمامی قطعات آن را با یاد و خاطره ی پدر اجرا کرده ام. از سال 1379 تا حال حاضر نیز مدیریت " مؤسسه فرهنگی هنری نغمۀ گشایش" را در اصفهان بر عهده دارم ، که با پشتوانه ی نام و اعتبار پدر تأسیس شده و این فعالیت در زمینه ی آموزش ، پژوهش و اجرای موسیقی تاکنون ادامه داشته است . حدود پنجاه مقاله ی تخصصی موسیقی نوشته ام که اغلب آن ها در " ماهنامه ی هنر موسیقی" چاپ شده است . چند کتاب در این زمینه نوشته ام ؛ از جمله : " تاریخ شناسی موسیقی و ردیف موسیقی ایران" ، " از نی حکایتی" ، " از موسیقی تا سکوت" . . . که در سال های پیش منتشر شده ، و نوشته های متعدد دیگر که در حال آماده سازی آنها هستم .

محمدجواد کسائی در مورد آخرین فعالیت های مؤسسه موسیقی تحت مدیریتش گفت :در ماه های گذشته دو برنامه در اصفهان برگزار کردیم با عنوان " گُل های باقی مانده ی " (1) و (2) " که اختصاص داشت به آئین گرامیداشت " استاد نادر گلچین" و " استاد حسن ناهید" . . . ، که امیدوارم این برنامه ادامه داشته باشد .

این نوازنده سه تار در مورد فعالیت های هنری برادرش یعنی محمدخلیل کسائی نیز گفت: بدون  تردید بهترین یادگار پدر در هنرِ نی نوازی برادرم محسوب می شود. خلیل هم آلبومی ضبط کرده که سال آینده روانه ی بازار می شود . امیدوارم که موسیقی اصیل ما با بهبود شرایط فرهنگی ، حال و هوای بهتری پیدا کند ، و باز چون گذشته به آن طراوت و پویایی بازگردد . . . ، البته نه آن که صرفاً موسیقی گذشته را تکرار کنیم!



ارسال نظرات
نام:
ایمیل:
* نظر: