گروه کوبهای تهران به سرپرستی حسین رضایینیا برای اولینبار در جشنواره موسیقی فجر روی صحنه خواهد رفت.
به گزارش تابناک فرهنگی، رضایینیا - سرپرست گروه کوبهای تهران - درباره نخستین اجرای این گروه اظهار کرد: قرار نیست قطعات برای اجرای پیش رو، تنظیمهای آنچنانی داشته باشند؛ اما احساس و تکنوازی، نقش زیادی در این اجرا خواهند داشت.
او ادامه داد: ما از مرشد مهرگان دعوت کردهایم که با اجرای ضرب زورخانهای و شاهنامهخوانی، گروه ما را همراهی کند. وحید اسداللهی هم به ما پیوسته، تا از تکنیکهای او استفاده کنیم و همچنین یک ساز آذری در گروهمان داشته باشیم.
وی افزود: اجرا در جشنواره موسیقی فجر در واقع اولین اجرای گروه کوبهای تهران خواهد بود. ما اعتقاد داریم سازهای کوبهای، قلب تپنده ارکسترها هستند. دلیل اینکه ما صرفا از سازهای کوبهای استفاده کردهایم و هیچ ساز ملودیکی نداریم نیز همین است.
این نوازنده سازهای کوبهای یادآوری کرد: سازهای کوبهای در همه ارکسترها نقش تأثیرگذاری دارند؛ اما همیشه مظلوم واقع شدهاند. بنابراین تمرکز ما در این گروه صرفا روی سازهای کوبهای است.
رضایینیا در بخش دیگری از سخنانش اظهار کرد: اجرای ما صرفا به جشنواره فجر محدود نخواهد شد، ما قطعا کارمان را گسترش میدهیم و با جذب نوازندگان مختلف، فضایی را ایجاد میکنیم که جوانان هم برای اجرا در آن تشویق شوند.
او بیان کرد: در جشنواره فجر پیش از اجرای ما «بِلکه سیسیکو» از کشور مالی روی صحنه خواهد رفت. دوستان از ما هم دعوت کردند که در کنار این اجرا، آنسامبلی هم برای سازهای کوبهای در نظر گرفته شود.
رضایینیا درباره حضور گروه کوبهای تهران در سیویکمین جشنواره موسیقی فجر نیز گفت: آن چیزی که ما را به جشنواره امسال کشاند، تفاوت آن با سالهای گذشته است. امسال وزنه، سنگینتر است و حس میکنم برآیند خوبی خواهد داشت.
به گزارش ایسنا، در نشستی که 28 دیماه در تالار وحدت برگزار شد، مرشد مهرگان نیز در سخنانی اظهار کرد: من همکاریهایی با گروه ضربانگ داشتهام، اما اولینبار است که با این گروه روی صحنه میروم و تجربه جدیدی برایم محسوب میشود.
او درباره ضرب زورخانه توضیح داد: معمولا در جامعه ما، ساز و ضرب باستانی در خفا قرار گرفته و فقط در زورخانهها از این سازها استفاده میشد، اما این جسارت اکنون پیدا شده است که ساز زورخانه را از خفا درمیآورند و پای آن را به همنوازی باز میکنند.
وحید اسداللهی نیز که قرار است در این اجرا ساز نقاره را بنوازد، اظهار کرد: خوشحالم که ریتمهای اقوام دیگر، خودشان را نشان میدهند. ما در این گروه چیزهای زیادی از هم یاد گرفتیم و توانستیم کم و کاستیهایمان را برطرف کنیم. باعث خوشبختی من است که در این گروه ساز میزنم و آرزو دارم سازهای اقوام بتوانند در آنسامبلهای موسیقی ایرانی جای خود را باز کنند.
کامبیز گنجهای - نوازنده کوبهای - نیز در بخش پایانی این نشست گفت: افتخار میکنم در کنار این دوستان قدم برمیدارم. کار ما در این گروه، حالت بداهه دارد و کاملا حسی است و از چارچوب خاصی پیروی نخواهد کرد. از همه مهمتر، دلهایمان یکی است. اصل نیز همین است، زیرا یک گروه در این حالت ماندگار میشود.
منبع: ایسنا