این آهنگساز گفت: باید اعتراف کرد بزرگانی که از هشت‌سالگی تا پایان تحصیلاتم در موسیقی از آن‌ها آموختم نیز در باب موقعیت موسیقی در این سرزمین دست به تحقیق نزد‌ه‌‌‌اند و این موضوع نادیده گرفته شده است. بی‌گمان تاثیر موسیقی بر رفتار عواطف و علایق مردم یکی از جنبه‌های مهم موسیقی است.
به گزارش تابناک فرهنگی، هشتمین شب آواز ایرانی شنبه 26 دی‌ماه با حضور بزرگان و هنرمندان موسیقی ساعت 18 در سالن «سوره» برگزار شد.
فریدون شهبازیان، آهنگساز برجسته کشورمان در این نشست ماهانه گفت: شاید بتوان امیدوار بود، جوانانی که با اشتیاق و انگیزه در زمینه موسیقی اصیل و موسیقی ملی کار می‌کنند در آینده فرهنگ و هنر سرزمین‌مان را سامان ببخشند و در همین راستا برنامه‌هایی از این دست( شب آواز ایرانی) که مرکز موسیقی بنیانگذار آن است می‌تواند بستر مناسبی برای این سامان‌دهی باشد.
این موسیقیدان افزود: می‌خواهم به نکته‌ای اشاره کنم که بسیاری از پژوهشگران و موسیقیدانان از آن غفلت کرده‌اند و آن موقعیت موسیقی است و موسیقی در موقعیت. موقعیتی که در سال‌های اخیر نادیده گرفته شده و تمام حوصله بزرگان هنر موسیقی به جای پژوهش در زمینه جغرافیای موسیقی صرف تاریخ موسیقی شده است.
این آهنگساز گفت: باید اعتراف کرد بزرگانی که از هشت‌سالگی تا پایان تحصیلاتم در موسیقی از آن‌ها آموختم نیز در باب موقعیت موسیقی در این سرزمین دست به تحقیق نزد‌ه‌‌‌اند و این موضوع نادیده گرفته شده است. بی‌گمان تاثیر موسیقی بر رفتار عواطف و علایق مردم یکی از جنبه‌های مهم موسیقی است.
شهبازیان افزود: آیا ما در راه حفظ اصالت، والایی موسیقی و ارجمندی آن گام برمی‌داریم یا روز به روز به خاطر سرگرم نگه‌داشتن مردم از بار اصالت موسیقی می‌کاهیم و با شتاب به سوی مقصدی روان هستیم که به مال‌اندوزی می‌انجامد.
شهبازیان در بخش دیگر از صحبت‌های خود به انتقاد از وضعیت موجود موسیقی پرداخت و گفت: می‌دانیم كه چند سالی است توجه به موسیقی جوانان با نام موسیقی پاپ شهرت یافته است ولی چون فرهنگ موسیقی ما چندان گسترده نیست و تشخیص خوب و بد برایمان دشوار است، اگر به همین منوال ادامه پیدا كند، این موسیقی به جای این‌كه موجب تهذیب اخلاقی و تقویت فرهنگی شود، موجب سردرگمی خواهد شد. باید بدانیم موسیقی هنگامی می‌تواند موجب تربیت اخلاقی شود كه معنای هر شیوه و شكل آن بر همگان روشن باشد مگر این‌كه بپذیریم هنر موسیقی فاقد معنا و مفهوم است و هیچ نقشی در تعالی فرهنگ ندارد كه بی‌گمان چنین نیست.
وی ادامه داد: این روزها برخی از كسانی كه در زنجیره موسیقی اصیل فعالیت می‌كنند از رواج موسیقی پاپ دلگیر هستند و فكر می‌كنند این موسیقی ویژه جوانان است كه آن‌ها را در فراموشی نگه داشته است. آن‌ها می‌گویند مردم موسیقی سنتی را پس می‌زنند به دلایلی از جمله این‌كه شاید تكراری است. اما مگر هر چیزی كه مكرر شد ملال آور است؟ دیوان حافظ تمام عمر با ما است و هر سخن نامكرر آن را مكرر در مكرر می‌خوانیم و لذت می‌بریم. باید بدانیم گاهی ملودی جذاب در موسیقی می‌شنویم که برگرفته از موسیقی محلی یا ملی است.بداهه خوانی در جهان منحصر به ماست و باید به آن ببالیم.
این استاد پیشکسوت موسیقی گفت: متاسفانه معدود كارهای ارزشمندی هم كه در این زمینه منتشر می‌شود نمی‌تواند بی هویتی بقیه را جبران كند و دریغ از نغمه‌ای كه به جان بنشیند و ماندگار شود.
شهبازیان با بیان این هشدار كه «خطر بیخ گوش ما است»، ادامه داد: با كمال تاسف باید هشدار بدهم كه در خانه‌ها وضعیت خوبی از نظر موسیقی وجود ندارد. موسیقی وارداتی به وفور و تا سرحد مسمومیت ذهنی از سوی فرزندانمان مصرف می‌شود و باید برای این موضوع فكری كنیم.
وی با شاره به موضوع بداهه نوازی و بداهه خوانی در موسیقی افزود: اجرای بداهه نوازی و بداهه خوانی بسیار كار سختی است. بداهه نوازی در موسیقی ملل دیگر نیز وجود دارد اما بداهه خوانی در جهان منحصر به ماست و باید به آن ببالیم.
این آهنگساز با بیان این‌كه اجازه ندهیم منافع شخصی ما موجب تخریب فرهنگی موسیقی شود، تاكید كرد: متاسفانه این روزها هركسی كه می‌تواند به زحمت صدای سازی را درآورد، ادعای آهنگسازی می‌كند و هركس بتواند فواصل موسیقی را تمیز بخواند ادعای خوانندگی دارد و همین‌طور در ترانه‌سرایی این وضعیت وجود دارد.
شهبازیان در بخش پایانی صحبت‌های خود ابراز داشت: برای این‌كه موسیقی این مرز و بوم را از ورطه‌ای كه در آن گرفتار شده نجات دهیم لازم است چند كار انجام دهیم، اول این‌كه دولت از هنرمندان به طور اعم و هنرمندان موسیقی به طور اخص حمایت كند كه عده‌ای مجبور نباشند حیثیت ملی كشورمان را به دلیل برخی منافع مادی، رو به نزول ببرند. ضمن این‌كه ایجاد مركزی به نام سازمان موسیقی كشور لازم است و البته به شرط آن كه خود هنرمندان اداره آن را بر عهده داشته باشند. تشكیل فرهنگستان موسیقی نیز اقدام لازم دیگری است چرا كه در این مركز می‌توان موسیقی سراسر ایران را جمع آوری و چارچوب ملودیك و ریتمیك آن را تدوین كرد كه این كار هم موجب توسعه موسیقی كشورمان می‌شود و هم دستمایه كار آهنگسازان قرار می‌گیرد. در این صورت است یك موسیقی واحد خواهیم داشت كه همه كشور را در بر خواهد گرفت.
منبع: سایت حوزه هنری