برگزیدگان سومین کنگره شعر حوزه معرفی شدند
سومین کنگره شعر حوزه (اشراق) برگزیدگان خود را معرفی کرد.
به گزارش تابناک فرهنگی، سومین کنگره شعر حوزه، برگزیدگان خود را معرفی کرد.
بر این اساس هیئت داوران در بخش شعر کلاسیک حسین بیاناتی و محمد حسین انصاری‌نژاد را مشترکا به عنوان نفر اول و محمدمهدی خان‌محمدی و سید سلیمان علوی را مشترکا به عنوان نفر دوم و زهرا حسین‌زاده را به عنوان نفر سوم انتخاب و تجلیل کرد.
در بخش شعر نو، سیدمهدی موسوی نفر نخست، حمیدرضا فاضلی رتبه دوم و مینا مقدسی رتبه سوم را بدست آوردند.
در بخش کودک و نوجوان نیز سیدمهدی موسوی نفر نخست، طیبه رضوانی نفر دوم و سعید مسکری عنوان سوم را به دست آورد.
همچنین هیئت داوران از ۱۰ شاعر از جمله یک شاعر از اتریش و یک شاعر از پاکستان تقدیر کرد.
اختتامیه سومین دوره جشنواره شعر حوزه عصر امروز در تالار ایوان شمس و با حضور جمع کثیری از طلاب و روحانیون برگزار شد.
در این مراسم، حجت‌الاسلام سیدعبدالله حسینی دبیر جشنواره در سخنانی اظهار داشت: جشنواره شعر حوزه سه دهه پیش از این با پیام رهبر معظم انقلاب شروع و در حال حاضر مبدل به یک نخل بالنده شده است.
وی افزود: در این دوره از جشنواره شعر حوزه که به صورت بین‌المللی برگزار شده است، شاعرانی از افغانستان، استرالیا، اتریش، هند و پاکستان و ایران حضور داشتند که میزان استقبال از آن سه برابر دوره قبل بوده است.
همچنین از برگزاری ۵ پیش نشست برای این همایش در تهران، اهواز، قم و زابل خبر داد.
در ادامه این مراسم، حجت‌الاسلام‌والمسلمین صادقی رشاد نیز دقایقی را برای طلاب به سخنرانی پرداخت.
وی نخست عنوان کرد: اگر از ما بپرسند که شعر حوزوی چه شعری است بنده می گویم آن شعری حوزوی است که غیر از حوزویان کسی نتواند بسرایدش.
صادقی رشاد در ادامه به بیان چند توصیه به شاعران حوزوی پرداخت و گفت: شاعر حوزوی رسالتش این است که شعر ماندگار و مایه‌ور بسراید. پسندیده نیست که شاعر حوزوی، فاضل و اهل کلام رفتار شعر صورت زده و احساسی باشد که آفت شعر معاصر است.
این استاد حوزه علمیه ادامه داد: اگر باید شعر مایه‌ور ماندگار سروده شود، شاعر آن کسی جز طلبه نیست. به همین خاطر من تاکید دارم طلاب نباید به سبک و قالب متاخر که سطحی است، آلوده شود.
وی ادامه داد: احساس را به شکل های دیگری هم می شود اغنا کرد، اما شعر احساسی، شعر ماندگاری نیست. به باور من مایه اصلی برای سرایش شعر ناب، در دست طلاب است و کمتر کسی مانند آنها است که می تواند شعرمایه ور بسراید به همین خاطر معتقدم که نباید شعر طلاب، شعری احساسی باشد.
صادقی رشاد افزود: شعر، ابزاری در مسیر رسالت طلبگی است. به همین خاطر خود شعر به عنوان ابزار، رسالتی ندارد. شأنیت به ذی‌شان نمی‌دهد شعر، ابزاری در مسیر رسالت نبوی است که بر دوش علما است و می توان گفت که برنده ترین ابزاری است که طلاب برای ایفای نقش تاریخی شان برعهده دارند.
این استاد حوزه علمیه اضافه کرد: من از طلاب می‌خواهم که در شعر متوقف نشوند. شعر ظرفیتی است برای تعمیم دادن به ادبیات دینی. اگر ما باید در قلمرو ادبیات و شعر به تولید نظریه بپردازیم و فلسفه ادبیات دینی را تدوین کنیم چه کسی جز طلاب باید این کار را بکند. امروز باید سوال کنیم که ۳۶ سال بعد از انقلاب اسلامی در این زمینه چه کرده ایم اگر روزگاری تاریخ در این زمینه از ما سوال کند بدون شک حوزویان در م عرض آن خواهند بود. من کسی را سراغ ندارم که تاکنون به بحث فلسفه ادبیات در حکمت اسلامی پرداخته باشد. در حالی که تدوین نظریه ادبی اسلام و معرف شناسی شعر بر عهده اصحاب حوزه است.
وی در پایان تصریح کرد: مبادا شعر مبدل به مشغله طلاب شود و آنها به شاعر بودن رضایت دهند. کم نبودند طلابی که به وادی شعر وارد و از حوزه خارج شدند و کم نبودند شعرای خوبی که از طلبگی خارج شدند در حالی که اگر طلبه می ماندند هم شاعر خوبی می شدند. اصل برای طلاب درس خواندن است و ذوق شعر، سرمایه. مبادا که چنان مشغول شعر شوند که از موهبت درس خواندن باز بمانند. مبادا که شعر بهانه اخراج آنها به اردوگاه حضرت حجت شوند.
صادقی رشاد در پایان تصریح کرد: طلاب باید شعری در شان حوزویان بسرایند، شعری که غیرحوزویان از عهده آنها برنمی آیند تنها در این صورت است که از این نعمت بهره کافی برده اند.
سخنران دیگر این مراسم، حجت الاسلام امرودی، معاون اجتماعی و فرهنگی شهرداری تهران بود که در سخنان خود موثرترین، قوی‌‌ترین و عمیق ترین ابزار گسترش تشیع در طول تاریخ را روحانیون معرفی کرد و گفت: خون و قلم آنها در طول تاریخ شیعه را بیمه کرده است به همین خاطر اگر شعر موضوعیتی دارد، به خاطر موضوعیت علما است.
وی همچنین گفت: هر کلمه ای که از زبانی خارج می شود تا قیامت چون موج موثر خواهد بود، با این حال من هم تاکید دارم که شعر حوزه نباید برای حوزویان مشغله ایجاد کند. ولی شاعر حوزوی کسی است که می تواند ارزش ها را با ابزار خود به شکلی عنوان کند که به خوبی در عالم پایدار شوند