به خاطرات ارگانیک و بی دروغ نیاز داریم

محسن کاظمی می گوید: ما این روزها به جای خاطرات گلخانه ای نیازمند خاطرات ارگانیک هستیم؛ خاطراتی که با دقت و تامل تهیه شده و دروغ به آن راهی ندارد.

به گزارش مهر، محسن کاظمی تاریخ نگار و پژوهشگر که عصر پنجشنبه در نمایشگاه بین المللی کتاب و در غرفه انتشارات سوره مهر حضور یافته بود در پاسخ به خبرنگار مهر درباره چگونگی اعتماد مخاطبان کتاب های خاطرات به روایان آن اظهار داشت: به باور من دو نوع خاطرات در ایران به صورت مکتوب منتشر می شود؛ خاطرات ارگانیک و خاطرات گلخانه ای. خاطرات گلخانه ای خاطراتی است که در مدت زمانی کم و با کمک حواشی ساخته می شوند و خاطرات ارگانیک که سالم است و البته تولید آنها نیز زمان بر است. این خاطرات چیزی است که ما به آن نیاز داریم. ولی مشکل اصلی ما این است که هر دروغی را باور می کنیم و هر چیزی را به عنوان خاطره می پذیریم.

وی ادامه داد: اگر به راستی مردم ما دغدغه صحت منابع تاریخی را دارند پس چرا این کتابها با همین اطلاعات انقدر فروش می روند و کسی هم اعتراضی نمی کند. اما بگذارید بگویم همین مساله هم نیست. اصلا کتاب تاریخی و تاریخ نگاری در ایران فروش ندارد. چیزی که مردم می خرند رمان است و آن را می پسندند. برای رمان دغدغه دارند و نه برای تاریخ و این هم یک مشکل فرهنگی است که گریبانگیر ماست.

کاظمی در بخش دیگری از این نشست به فعالیت های صورت گرفته پیرامون ثبت تاریخ شفاهی معاصر در ایران اشاره کرد و گفت: به نظر من اگر چند کتاب درباره تاریخ شفاهی معاصر یعنی تاریخ رویدادهای بعد از پیروزی انقلاب اسلامی منتشرشده است با برنامه قبلی نبوده و بیشتر سلیقه مدیران دفتر ادبیات انقلاب حوزه هنری است. اما با این حال به نظر من اینکه برای ثبت تاریخ شفاهی به سراغ معاصرین رفته ایم امر مثبتی است چون آنها حافظه بهتری دارند و وقایع بیشتر در ذهنشان مانده است.

وی تصریح کرد: خاطره نگاری بر مبنای شخصیت ها و یا رویدادهای تاریخ قدیمی امری متکی بر روایت است که نمی شود به آن استناد چندانی داشت و به طور طبیعی تمایل به سمت ثبت تاریخی در روزگار معاصر حرکت می کند.

این مورخ و تاریخ پژوه در ادامه گفت: من در حوزه خاطره نگاری تقسیم بندی هایی که برخی می گویند را نمی پذیرم یعنی زنانه و مردانه  بودن در تاریخ نگاری را قبول ندارم  اما وقتی راوی به عنوان مثال زن باشد مصاحبه کننده زن با وی راحتتر ارتباط برقرار می کند و این میشود رمز موفقیت او. اما با این حال در ثبت وقایع تاریخی فرقی در اینکه راوی زن باشد و یا مرد ندارمی و به اصطلاح تاریخ نگاری زنانه و مردانه بر نمی دارد.