موزه هنرهای معاصر اهواز بدون چشم انداز

به گزارش سرویس میراث فرهنگی و گردشگری تابناک فرهنگی، بسیار خوشحالم که امروز موضوع دو موزه، موزه هنرهای معاصر تهران و اهواز، موضوع بحث و گفتگو قرار گرفته است و بخشی از جامعه (هنرمندان) به دلایل گوناگون نسبت به اقدامات دولت در ارتباط بااین دو موزه اعتراض کردند . اما در مورد چرایی این مسایل نکاتی به نظرم می‌رسد، آنچه به عنوان موزه هنرهای معاصر اهواز می‌شناسیم فقط نام موزه را یدک می‌کشد. عنوان موزه مجموعه‌ای از مفاهیم و عملکرد را با خود به همراه می آورد که تاکنون صاحب امتیازان این موزه به چند دلیل مشخص، قدمی در مسیر آن برنداشته‌اند.

اول: درمدیریت فرهنگی جامعه هیچ گونه شناختی در مورد ماهیت و عملکرد موزه وجود ندارد. موزه از نگاه ارشاد اسلامیمکانی برای برگزاری نمایشگاه ادواری با موضوع هنرهای تجسمی است و به دلیل عملکرد نمایشگاه گونه این مجموعه، ارگانهای دیگر به دلیل کمبود جا همیشه خواهان آن بوده‌اند نمایشگاه‌های موضوعی خود را در آن برگزار کنند بدون آنکه هزینه ای بابت اجاره آن تقبل کنند.

دوم: موزه هنرهای معاصر اهواز هیچگاه دارای شان و منزلتی نبوده که بودجه کافی برای آن در نظر گرفته شود.

سوم: شناخت ماهیت موزه، مسئولیتی برای مدیران ایجاد می‌کند که با اهداف کوتاه مدت و تبلیغاتی آنها مغایر است برای همین ترجیح می‌دهد موزه بدون هیچ گونه کار مطالعاتی به همین روال به کار خود ادامه دهد، چراکه نیاز به یک محیط نمایشگاهی را بیش از نیاز به یک موزه احساس می‌کنند.

به دلیل مدیریت گالری گونه موزه هنرهای معاصر اهوازدر طی این سالها، گروهی از هنرمندان خود را در مدیریت و تصمیم‌گیری موزه محق می‌دانند؛ اینکه موزه‌های هنرهای معاصر باید از مشارکت و نظرات هنرمندان بهره ببرند شکی نیست، همانگونهکه باستان شناساندر موزه‌های تاریخی و باستان شناسی دارای جایگاه معنی داری هستند. با این‌حال موزه کارگزاران مخصوص خود را می طلبد که وظیفه آنها بنا بر نوع موزه و مخاطب آن، از حفاظت فیزیکی اشیا و نحوه ارایه آن در نمایشگاه‌ها و بازتعریف آن در بستر اجتماعی جامعه، متفاوت است.

برای پاسخ به این سوال که «چه کسی صلاحیت مدیریت موزه را دارد؟» ابتدا باید به این سوالها پاسخ بدهیم که «موزه چیست؟ اهداف آن چیست؟ و اساسنامه آن شامل چه مواردی است؟». به عبارت رساتر موزه نیازمند یک سند راهبردی است. اگر امروزه در چگونگی مدیریت موزه مناقشه زیاد است، اگر واگذاری موزه به بخش خصوصی نگرانی زیادی ایجاد کرده است به دلیل عدم وجود مطالعات کافی و تدوین طرح محتوایی است. حتی نظارت گروهی از هنرمندان در موزه‌ای که طرح محتوایی ندارد بی معناست چرا که معیار این نظارت مشخص نیست.

منبع خبر: روابط عمومی خبرگزاری میراث فرهنگی