ماه عسل دولت تمام شده است!

تابناک فرهنگی :افطاری های رسمی و دولتی یکی از سنت های سال های اخیر است که در آن علاوه بر دیدار اقشار مختلف جامعه ، فرصت گفت و شنود برای دولت و نخبگان و هنرمندان پیش می آید. امسال نیز در سطوح مختلف این دیدارها در حال انجام است. مطلبی که امسال بیش از هر زمان دیگری این برنامه را حاشیه دار نموده است، راه اندازی کمپینی است که در آن هنرمندان دعوت شده به این جلسه به دلایل مختلف از حضور در این جلسه انصراف داده اند.

مطلبی که به دلیل حساسیت افراد و رسانه ها به هنرمندان بازتاب بسیار زیادی در محافل رسانه ای داشته است.اما تحلیل چرایی این کمپین و انواع دلایلی که می تواند باعث این واکنش اعتراضی در میان یک قشر غیر سیاسی شده باشد ، مطلبی است که دقت درباره ی آن ، می تواند زمینه ساز فهم مناسبات قدرت و هنرمندان به عنوان یک گروه مرجع با اهمیت در عرصه ی فرهنگ و اجتماع و حتی سیاست ایران باشد.

1- پشیمان ها

سال گذشته و به مناسبت انتخابات ریاست جمهوری ، طبق معمول سیاست مداران برای جلب نظر مردم به سراغ گروه های مرجع رفتند که در میانه این گروه، هنرمندان بیشتر مورد توجه قرار داشتند. شاید نبود استراتژی فرهنگی شفاف و مشخص از سوی رقیب دولت و ایجاد هراس فزاینده از سوی دیگر باعث شد که دولت مستقر بتواند در این زمینه علمکرد بهتری داشته باشد و حداقل جماعت بزرگتری از سیلبریتی ها خوفا یا طمعا در کمپین انتخاباتی دولت مستقر راه یابند.

اما واقعیت این بود که ماه عسل دولت دوم دکتر روحانی به دلایل مختلف با این گروه دیری نپائید. دولت نه در انتخاب وزیر ارشاد و نه در انجام وعده های خود به میل این گروه عمل نکرد و حالا گروهی از هنرمندان به ویژه در حوزه سینما توانایی پاسخگویی به افکار عمومی و یا حداقل وعده های خودشان به طرفداران خودشان را ندارند.به همین دلیل همان طوری که از چند ماه پیش به بهانه های مختلف اظهار پشیمانی در میان بازیگران شروع شده، واضح بود که این گروه بهانه ای می یابند تا اظهار ندامت شان را با صدای بلند به دیگران اعلام کنند.

2- بیکارها و جلب توجه کننده ها

صرف نظر از مخالفت ها و انتقادات به دولت باید گروهی از افرادی که در این قضیه فعال بوده اند را جلب توجه کنندگان بنامیم.این گروه که گاهی از سوی مخالفین شان با عنوان سیلبریتی های بیسواد هم خوانده می شوند؛ در حال طرفداری یا ضدیت با هر کسی فقط به جلب توجه فکر می کنند.

نقطه ی اشتراک این افراد کم کاری و عدم موفقیت در کارشان است و شاخصه ی نارضایتی شان از هر چیز و کسی ، جلب توجه دیگران است. این افراد اگر افطاری هم نباشد و همه مشکلات ادعایی شان حل شود احتمالا به دلیل جنایت چند شرور در نقاط مرزی یا هر چیزی که بتوانند بیانیه بدهند و از فراموش شدن خودشان جلوگیری کنند ، باز بیانیه می دهند و خودشان را مطرح می کنند.

نقطه ی بسیار مهمی که باعث می شود که کسی حرف این افراد را باور نکند این است که بین نحوه زندگی شخصی و شعارهایی که می دهند ، تناقضات آشکاری وجود دارد.

دلگیری اصلی این افراد از دولت روحانی البته نه کوچک شدن سفره مردم است و نه رسیدگی نشدن مردم زلزله زده. در میان این افراد کسانی هستند که برای زندگی تجملاتی خود و سفرهای خارجی شان به دنبال پروژه زیاد و دلار رایگان هستند و اسناد نشان می دهد در همه دولت ها بیشترین رانت ها را مورد استفاده قرار داده اند.

3- مخالف خوان ها

در میان هنرمندان به تازگی ، صورت بندی شبه سیاسی رخ نموده که در آن افراد مواضع روشنی در قبال رخدادهای اجتماعی  می گیرند. این حرکت که اگر آگاهانه باشد ، امری مطلوب و مبارک است در پی بیرون آوردن جامعه هنری از انفعال است. انفعالی که باعث شده معمولا این جامعه مورد سوء استفاده ی جناح های سیاسی باشد. گرچه مسائلی مانند درگذشت ناصر ملک مطیعی نشان داد که این جناح تازه تاسیس به راحتی مورد بازی جریان های معاند قرار می گیرد و هنوز پختگی و مسئولیت پذیری لازم را ندارد اما اگر به قول حمید فرخ نژاد فقط به عنوان دیده بان اجتماع بتواند نصیحت گر قدرت باشد؛قهر و آشتی و درکش از وقایع کشور با اهمیت و ارزشمند است.

فاطمه رحیمی