مصطفی اسداللهی معتقد است، اگر فقط آثار چند هنرمند خاص در «حراج تهران» به فروش گذاشته شود، این حراجی در درازمدت تأثیر خود را از دست می‌دهد.
به گزارش تابناک فرهنگی و به نقل از ایسنا گرافیست و استاد دانشگاه درباره‌ی تأثیر برگزاری «حراج تهران» بر اقتصاد هنرهای تجسمی ایران،اظهار کرد:در مجموع می‌توان گفت که برگزاری حراج تهران یک اقدام مثبت است. سرمایه‌گذاری روی آثار هنری هنرمندان کشور خیلی بهتر از سرمایه‌گذاری روی کارها و بخش‌های غیرضروری است. برگزاری این حراج به شرط فراگیر بودن آن می‌تواند نتایج خوبی داشته باشد.
او ادامه داد: باید نحوه‌ی برگزاری این حراج به‌گونه‌ای باشد که آثار هنرمندان بیشتری در آن به فروش گذاشته شود تا بتواند تأثیر بهتری بر اقتصاد هنرهای تجسمی بگذارد. اگر هر سال ارائه‌ی آثار به یک گروه خاصی تعلق داشته باشد، در بلندمدت تأثیر اصلی حراج تهران از بین می‌رود.
اسداللهی به نقش دولت و بخش خصوصی در بهتر برگزار شدن این حراج اشاره کرد و گفت: برای تحقق اهداف مربوط به «اقتصاد هنر» هم دولت و هم بخش خصوصی باید به این حوزه وارد شوند. ما در کشور، استعدادهای درخشانی داریم که ممکن است سال‌ها نادیده گرفته شوند. کشور ما در حال توسعه است و تمام فعالیت‌های‌مان باید ویژگی‌های مناسب یک اقدام خوب را داشته باشد. اگر در یک حراج هنری، تمرکز فقط روی یکسری هنرمند خاص باشد، نمی‌توان انتظار نتیجه‌ای خوب و تأثیرگذاری را از آن داشت.
این هنرمند گرافیست به لزوم بازنگری در قراردادهای هنرمندان و گالری‌دارها در زمینه‌ی خرید آثار هنری اشاره و اظهار کرد: احتمال دارد در این حراجی و حراجی‌های دیگری که برگزار می‌شود، چیزی از فروش آثار و سود آن‌ها نصیب هنرمند و خالق اثر نشود، چون برخی از این آثار از کلکسیون‌های خصوصی و شخصی به حراج گذاشته می‌شوند.
او ادامه داد: به نظر می‌رسد اگر مانند قانون حقوق مؤلفان که در آن، برای چاپ‌های مختلف یک کتاب، بخشی از سود به خالق اثر داده می‌شود، در قراردادهای گالری‌دارها و هنرمندان نیز تغییراتی به‌وجود آید، بتوان بخشی از سود حاصل از فروش آثار در حراجی‌ها را به هنرمندان اختصاص داد، یعنی قرارداد فروش یک اثر به‌گونه‌ای تنظیم شود که هنرمند بعدها فراموش نشود و بتواند در ارائه‌های بعدی اثرش سهیم باشد.
اسداللهی در بخش دیگری از سخنانش درباره‌ی میزان اصولی بودن قیمت‌گذاری آثار در «حراج تهران» گفت: کارشناسی دقیق و ارزیابی آثاری که قرار است در حراجی‌ها ارائه شوند باید با دقت بیشتری صورت بگیرد تا این شائبه به‌وجود نیاید که این قیمت‌گذاری‌ها براساس روابط حاکم بر آن‌ها است. فکر می‌کنم اگر مطالعه و پژوهش بیشتری در این زمینه صورت بگیرد، می‌توان قیمت‌گذاری آثار را اصولی‌تر دانست.
این استاد دنشگاه همچنین اجرای قانون اختصاص بخشی از بودجه‌های عمرانی به خرید آثار هنری را ضروری ارزیابی و اضافه کرد: سال‌هاست که ما هنرمندان منتظریم قانون اختصاص یک‌دهم درصد از بودجه‌های عمرانی برای خرید آثار هنری اجرا و این رویا به واقعیت تبدیل شود. در حال حاضر خریداران اصلی آثار هنری در حراجی‌ها، بخش‌های خصوصی فعال در قسمت‌های مختلف خارج از حوزه‌ی تجسمی از جمله صنعت و تجارت هستند و نمی‌توان درباره‌ی سرنوشت آثاری که توسط آن‌ها خریده می‌شود، نظر داد که آیا در ایران می‌مانند یا به خارج از کشور برده می‌شوند.