سفیر ایران در یونسکو گفت: مشروعیت و استحکام آینده کشور در گرو حفظ میراث فرهنگی گذشته است، از این رو تمام مسئولان باید بالاتر از سلیقه های جناحی به آن توجه کنند.
به گزارش سرویس میراث فرهنگی و گردشگری تابناک فرهنگی ؛ احمد جلالی روز شنبه در نشست تشریح روند ثبت دو اثر اخیر ایران در میراث جهانی یونسکو (قنات ایرانی و بیابان لوت) در سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری افزود: باید نسبت به میراث نیاکان خود غیرت داشته باشیم.
وی ادامه داد: برخی تصور می کنند میراث فرهنگی تنها وسیله ای برای تفاخر به گذشته و امری زینتی است، حال آنکه میراث فرهنگی یک نیاز و ضرورت برای زندگی امروز است.
جلالی تاکید کرد: تاریخ مشروعیت می آورد و بسیاری کشورها درصددند با قدرت نظامی، پول و تبلیغات برای خود تاریخ بسازند اما موفق به آن نمی شوند.
وی ادامه داد: بسیار مهم است که بدانیم در مذاکرات کشورها به پیشینه و چیستی کشورها در گذشته توجه ویژه ای می شود و آنجاست که متوجه می شویم این میراث فقط برای تفاخر و نوستالژی سازی برای گذشته نیست.
نماینده دائم ایران در یونسکو تصریح کرد: اهمیت میراث فرهنگی در زندگی ما آنچنان است که باید وزارت آموزش و پروش برای آشنا کردن مردم کشور با میراث فرهنگی خود از کودکی برای آنان برنامه جدی داشته باشد.
وی با نقل فرازی از سفرنامه ناصر خسرو درباره قنات ها و بیابان ایرانی تاکید کرد: مطابق تحقیقاتی که در کتاب «عظمت ایران»(Splendid of Iran) درباره شکوه تمدن ایرانیان آمده، بیش از چهار میلیون روز معادل هفت برابر محیط کره زمین کار می برد تا به اندازه 10 و نیم میلیارد متر مکعبی که در ایران برای قنات حفر کرده ایم، حفاری شود.
جلالی گفت: اینکه در سه هزار سال پیش ایرانیان در بیابان با تکنولوژی ابتدایی بشر چیزی به اسم قنات حفر کرده اند تا آب را بدون کاهش سطح در هیچ بخش از مسیرش، به نقاط مختلف برساند قابل ستایش است و می توان در این باره شعر و غزل سرود و داستان ها گفت.
نماینده دائم ایران در یونسکو ادامه داد: وقتی صحبت از پیچیده ترین سیستم آبیاری جهانی است، همه به خود می بالیم که هزاران سال پیش پدیده قنات ایرانی به ما رفتارشناسی یاد می دهد که چگونه ضمن بهره برداری از طبیعت، به محیط زیست خود آسیب نزنیم و هم زیستی زیبایی بین انسان و طبیعت حکمفرما است به این دلیل به هیچوجهی نباید قنات ها را دست کم و پیش پا افتاده دانست.
وی خاطرنشان کرد: کارشناسان یونسکو اذعان می کنند که برخلاف آثار کشورهایی که با ثبت جهانی اعتباری کسب می کنند، ثبت آثار جهانی ایران باعث آبرو و اعتبار بخشی به یونسکو است.
جلالی گفت: شاهد مثال اینکه وقتی در اجلاس سال 2002 چین در یونسکو، پیشنهاد ثبت پاسارگاد شد و پرونده نزد کارشناسان برای بحث گذاشته شد، بی هیچ بحثی در یک اقدام بی نظیر، تمام حاضران از جا برخاستند و دقایق زیادی برای پاسارگاد کف زدند و مسئول اجلاس به پشت تریبون رفت و گفت «از دولت ایران برای دیر ارائه دادن پرونده پاسارگاد گله مندیم زیرا معتقدیم پاسارگاد سالها پیش باید به عنوان اولین اثر جهانی در یونسکو ثبت می شد».
وی یادآور شد: در اجلاس استانبول فقط 11 قنات را ثبت نکردیم بلکه یک مفهوم به نام قنات ایرانی را با 11 مصداق و نمونه ثبت کردیم که بسیار ارزشمندتر بود.