کم کاری محمدرضا درویشی در عرصه موسیقی فیلم طی سالهای اخیر بسیار مشهود بوده و خودش می گوید پس از ساخت موسیقی فیلم«وقتی همه خوابیم» و رفتن بیضایی از ایران دیگر هیچ اثری در این عرصه نساخته است. البته درویشی در این زمینه تمام تقصیرها را به گردن سینما می اندازد.
محمدرضا درویشی ،آهنگساز و پژوهشگر در گفت و گو با خبرنگار موسیقی تابناک فرهنگی درباره کم کاری خود در عرصه موسیقی فیلم گفت: آهنگسازی موسیقی فیلم اصلا جزو کارهای اصلی من نبوده که حالا کم کار بودن و پر کار بودنم زیاد مهم باشد و از طرفی من بعد از فیلم «وقتی همه خوابیم» به کارگردانی بهرام بیضایی دیگر موسیقی فیلم ننوشته ام.
وی افزود: تمام کارگردان هایی که من با آنها همکاری داشته ام امروزه یا ممنوع الکار هستند یا از ایران مهاجرت کرده اند؛ نسل جدید نیز یا آثار سطح پایین دارند که من نمی خواهم موسیقی فیلم برای آنها بسازم و آنهایی که کارشان خوب است هنوز به سراغ من نیامده اند.
وی ادامه داد: تمام فیلم‌هایی که طی این سال‌ها برایشان موسیقی ساخته‌ام، در عرصه سینمای مولف، هنری یا فلسفی بوده و من غیر از این، کار نکرده‌ام. از همین‌رو ساخت موسیقی برای ۴۰ یا ۵۰ فیلم ظرف ۲۵ سال تعداد زیادی نیست. ما الان آهنگسازانی داریم که طی این مدت ۳۰۰ تا ۳۵۰ موسیقی فیلم ساخته‌اند و ظاهرا برای آنها چندان تفاوتی نمی‌کند که برای کدام فیلم یا کارگردان موسیقی بنویسند، ولی برای من فرق می‌کند، با اینکه ساختن موسیقی فیلم، شغل من نیست. من موسیقیدانم. به کارهای مختلف می‌پردازم که از میان این کار‌ها، یکیشان موسیقی فیلم است. در کنار آن موسیقی صحنه می‌سازم، موسیقی برای آلبوم می‌سازم، کتاب می‌نویسم.
درویشی درباره روند تاریخی آثارش گفت: در سالهای ابتدایی کار آهنگسازی‌ام، در زمینه موسیقی فیلم معمولا موسیقی‌های پرحجم می‌ساختم که متاثر از فضای آکادمیک و موسیقی ارکسترال بود، اما به تدریج که رنگ‌آمیزی موسیقی ایرانی را بیشتر درک کردم در موسیقی‌های فیلمی که می‌ساختم از حجم کمتر صوتی بهره می‌گرفتم. معمولا از یک، دو و یا سه ساز در کنار یکدیگر استفاده می‌کردم. آرام آرام در آثارم به نوعی کلاژ دست پیدا کردم که در ایران و در زمینه موسیقی فیلم تجربه‌ای درباره آن وجود نداشت.
درویشی محتوای فیلم های یک دهه اخیر را تکراری و بی هویت ارزیابی کرد و گفت: من نمی دانم چرا حتی جوان ها که این ها اطلاعات خوبی دارند و در دنیای مدرن الان زندگی می کنند دیگر مانند قدیم خلاقانه فیلم نمی سازند و اغلب فیلم ها تکراری و آبکی است. از آن چند فیلم خوب اگر بگذریم باید بگوییم سینمای ایران به سمت مردابی پیش رفته است و قربانی این مرداب هم هنر سینماست و هم مخاطبانی که به سینمای ایران علاقه دارند.
این آهنگساز در پایان گفت:شاید بهتر است دولتمردان دست جوانان را باز بگذارند. شاید لازم باشد جوانان ما بیشتر مطالعه کنند و زحمت بکشند. شاید لازم باشد دنبال سوژه های ملی و ساده برویم تا سوژه های تجملاتی و بدون محتوا.
یادآور می شود محمدرضا درویشی تاکنون ساخت موسیقی فیلم هایی چون آتش سبز، باد مه، وقتی همه خوابیم، حقیقت گمشده، سرود دشت نیمور، کارده، کیسه برنج، . تخته سیاه، روزی که زن شدم، آواز ناتمام، سفر قندهار و .. را در کارنامه هنری خود داشته است