انتشار: ۱۸:۱۹ - ۱۷ دی ۱۳۹۴
سرویس موسیقی تابناک فرهنگی: نه در سال های اولیه پس از انقلاب 57 هستیم که هنوز برخی ناهماهنگی ها و موازی کاری ها طبیعی جلوه کند و نه برگزاری کنسرت ها و اجراهای زنده موسیقی در کشورمان اتفاق تازه ای است که همچنان کم و کیف و ابعادشان برایمان کاملا روشن نشده باشد؛ نه برگزار کنندگان کنسرتها قصد اخلال در نظم عمومی و ضربه زدن به فرهنگ کشورمان را دارند و نه موزیسین هایی که با مجوزهای قانونی روی سن می روند کاری جز اجرای موسیقی عبور کرده از فیلترهای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را می خواهند انجام بدهند؛ و نه حتی کسی این اجازه را پیدا می کند بدون دریافت مجوزهای متعدد قانونی کنسرتی را در نقطه ای از خاک این کشور برگزار کند.

با تمام این تفاسیر باید پرسید پس این همه بد بینی نسبت به برگزاری کنسرت های قانونی و مجوز دار و موزیسین ها از کجا نشات می گیرد؟ باید پرسید تا کی هزینه تبعات منفی داخلی و خارجی لغو کنسرت ها را می بایست بپردازیم؟ تا کی باید منتظر ماند تا بالاخره متولی و مسئول قانونی این بخش یعنی وزارت و فرهنگ و ارشاد اسلامی جرات ایستادن در پای مجوزهای صادر شده اش را پیدا کند؟ تا کی باید صبر کرد تا همه بپذیرند که می بایست به یک قانون مشخص تمکین کنند؟ چقدر باید منتظر ماند که تمام نهادهای دلسوز به هماهنگی برسند تا زمانی که وزارت فرهنگی و ارشاد اسلامی به عنوان مسئول و مجری قانون در این حوزه مجوزی را صادر می کند بر بی اعتباری اش نکوشند؟

شاید لحن این نوشته کمی تند به نظر برسد اما در واقع با توجه به ماجرای تکراری و ناراحت کننده لغو کنسرتها و تبعات روانی و رسانه ای داخلی و خارجی آن، این لحن چندان هم نباید تند به نظر بیاید. تمام کسانی در جریان پروسه صدور مجوز برگزاری یک کنسرت قرار دارند می دانند چه لیست بلند بالایی از تاییدیه ها باید برای این امر دریافت شود. از مجوز و یا تاییدیه تمامی آهنگ های اجرایی توسط شورای موسیقی دفتر موسیقی گرفته تا تاییدیه تمام اشعار از شورای شعر دفتر موسیقی، تاییدیه  حراست معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای تک تک افراد گروه،  و تاییدیه اداره اماکن که هر یک از این مجوزها پس از بررسی های دقیق و با حساسیت های ویژه ای صادر می شود.

همچنین این نکته را نیز باید اضافه کرد که هر یک از افراد حاضر در این شوراهای صدور مجوز قبلا خودشان از فیلترهایی گذشته اند تا در چنین جایگاهی قرار بگیرند.

علاوه بر تمام مواردی که ذکر شد، به لحاظ قانونی نیز در این حوزه سکوتی وجود ندارد و حیطه وظایف دستگاه ها مشخص شده است. برای مثال درباره دستگاه مسئول صدور مجوز برگزاری کنسرتها در ماده 20 آئین نامه اماکن عمومی مصوب هیئت وزیران آمده است: «برگزاری هر نوع مجلس جشن و عروسی، مهمانی، شب نشینی و امثال آن و یا اجرای هر گونه برنامه هنری و نمایشی در اماکن عمومی، مستلزم تایید محتوای برنامه هنری و نمایشی از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و تحصیل اجازه مخصوص شهربانی یا کلانتری محل(حداقل 48 ساعت قبل) می باشد. بدیهی است مسئولین اماکن عمومی مزبور، می بایست ساعت و روز تشکیل مراسم و صرفا مشخصات پیشنهاد کننده مراسم را با ارائه کارت ورود به سالن به مسئولین ذیربط شهربانی جمهوری اسلامی ایران اعلام نمایند.»

در بحث تامین امنیت چنین برنامه هایی نیز در تبصره 4 ماده 4 آئین نامه چگونگی تامین امنیت اجتماعات و راهپیمایی های قانون مصوب سال 1381 آمده است: «برقراری امنیت اجتماعات فرهنگی و هنری بنا به درخواست برگزار کنندگان اجتماعات یاد شده، با نیروی انتظامی خواهد بود.»

همچنین در ماده 13 آئین نامه چگونگی تامین امنیت اجتماعات و راهپیمایی های قانونی مصوب سال 1381 آمده است:«انتظامات داخلی مراسم، بر عهده برگزار کنندگان خواهد بود.»

حال در چنین شرایطی بازهم شاهد آن هستیم که کنسرت های مجوز دار و قانونی به دلایل و بهانه های مختلف لغو می شوند تا هم جامعه شریف موسیقی کشورمان آشفته و سرگردان شوند، هم اعتماد به نهادهای های مسئول که وظایف قانونی برای آنها تعریف شده کم رنگ تر شود، هم وجاهت قوه مجریه کشورمان در دفاع از مجوزهایش زیر سئوال برود، و هم آبشخوری برای رسانه های خارجی به وجود بیاید.

آخرین نمونه اینگونه لغو کنسرتها اواخر همین هفته گذشته اتفاق افتاد. کنسرت حمید عسگری که روز پنجشنبه 10 دی قرار بود در فریمان برگزار شود با نامه جانشین محترم دادستان فریمان لغو شد. دادستان فریمان در نامه ای که به همین منظور خطاب به فرمانداری فریمان اسال کرده آورده بود: «به نظر این دادستانی با توجه به نزدیک بودن ایام انتخابات و دهه مبارکه فجر و هفته وحدت و همچنین مراجعه عده ای در قالب امت حزب الله به این دادسرا و اعلام مخالفت شدید با برگزاری کنسرت که بیم تنش و اختلاف شدید متصور است در وضعیت موجود امکان برگزاری کنسرت به هیچ عنوان جایز نمی باشد و این دادسرا با مسببان امر در چارچوب مقررات برخورد خواهد نمود.»

نگارنده این متن اذعان دارد که به تمام امور اشراف ندارد اما سئوالاتی وجود دارد که بالاخره می بایست یک بار برای همیشه از سوی دست اندرکاران به آنها پاسخ داده شود تا هم اعتماد مردم از خدمتگذارانشان سلب نشود و هم شائبه ای باقی نماند؛ چگونه امکان دارد کنسرت علیرضا قربانی، وحید تاج، حمید عسگری و یا هر موزیسین دیگری با مجوز رسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در اکثر شهرهای کشورمان خلاف شرع و مصالح ملی نباشد اما همان کنسرت با همان مجوز در برخی شهرهای دیگر جزو مصادیق خلاف شرع و ضد مصالح ملی تشخیص داده شود؟ چگونه تمام دستگاه ها و افرادی که مجوزهای این کنسرتها را صادر می کنند توان تشخیص خلاف شرع بودن و مضر بودن چنین کنسرتهایی را درک نکرده اند؟ چگونه مجوز حراست وزارت فرهنگ ارشاد اسلامی برای حضور بانوان نوازنده و همخوان در کنسرتهای برخی شهرهای کشورمان اعتبار دارد و در برخی شهرهای دیگر اعتبار ندارد؟ و بسیاری سئوالات دیگر از این دست وجود دارد که انتظار می رود وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی و سایر دست اندرکاران فرهنگی کشورمان یک بار برای همیشه به آنها پاسخ شفاف و روشنی بدهند تا جامعه فرهنگ و هنر کشورمان و به خصوص اهالی موسیقی را از سر درگمی نجات دهند.  

نویسنده: سعید اداک
سرویس موسیقی تابناک فرهنگی
ارسال نظرات
نام:
ایمیل:
* نظر: