برنامه های موسیقی تلویزیون خواننده محور و زن گریزند

دستمالچی که این روزها خود را آماده می کند تا در تهران کنسرت برگزار کند در گفت و گو با خبرنگار موسیقی تابناک فرهنگی درباره ارزیابی اش از تکراری شدن موسیقی سنتی گفت: اگر آگاه باشیم و بدانیم که موسیقی چیزی جز صدای درون آهنگساز و نوازنده که بر گرفته از احساسات و عواطف و رنج‌ها و مسائل روز اجتماعی، سیاسی و فرهنگی که باز تابش توسط نوازنده اجرا می‌شود، نیست، آنگاه خواهیم پذیرفت که فقط موسیقی سنتی نیست که تکراری است.

وی ادامه داد: شما در دیگر هنر‌ها هم تحول و نو آوری چشم گیری ملاحظه نمی‌کنید و این مشکل هنرمند و یا موسیقی نیست. با وجود پشتوانه‌های شعری و ردیف‌های موسیقی امکان تولید موسیقی بد یا تکراری ممکن نیست. مشکل ذائقه و طبع مردم است. یکی از ارکان  مهمی که در تعیین سلیقه شنیداری مردم نقش بسزایی دارد رسانه ملی است. یکی از وظایف رسانه ملی باید حمایت از موسیقی ردیفی و دستگاهی باشد. (مثل حفظ میراث فرهنگی) اما صدا وسیما دائما موسیقی مصرفی و بی‌کیفیت به خورد مردم داده است. 

این نوازنده سنتور خاطرنشان کرد: در رسانه‌ها یک برنامهٔ تخصصی موسیقی نداریم و حتی در شبکه ۴ برنامه وزین دستان که پخش می شد خواننده محور و زن گریز بود. به نظر من ما در یک مرحله آشفتگی فرهنگی قرار داریم که فقط گذر زمان این مشکل را حل خواهد کرد. البته کارهای جدیدی مانند «نه فرشته‌ام نه شیطان»یا کار «هم آواز پرستو‌های آه» ویا «یاد باد» از لحاظ فرم و محتوا، حس رنگ آمیزی کاملا متفاوتی دارند.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا استفاده از اشعار نو صرفا به جدید شدن موسیقی کمک می کند، گفت: شعر نو می‌تواند در نو شدن موسیقی تاثیر گذار باشد ولی این به تنهایی کافی نیست یا بهتر بگویم این نگاه که شعر نو می‌تواند بهتر از اشعار دیگر شاعران چون مولانا و سعدی و حافظ گویای مسائل روز باشد، درست نیست. حلاوت و تازگی اشعار آن بزرگان هنوز هم می‌تواند نیاز امروز ما را برطرف کند.

این آهنگساز ادامه داد: برای نو شدن موسیقی، یک اتفاق از درون هنرمند باید شکل بگیرد و رشد کند. این احساس هنرمند است که با توجه به درک و علم حاصل شده از اطراف خود، او را به نگاهی نو می‌رساند که در آثارش متجلی می‌شود. اصرار بر نو شدن بدون توجه به طی شدن مراحل آن، بد‌ترین ضربه را به موسیقی ما خواهد زد. تا دهه ۷۰ اکثر آلبوم‌ها دلنشین و تاثیرگذار بود. اصرار به پلیفونی شدن و ایجاد رنگ‌های صوتی مختلف و دور شدن از ردیف و اضافه کردن تکنیک‌های پیچیده و به قولی جهانی شدن، مردم را از موسیقی سنتی دل زده کرد.