انتشار: ۱۷:۵۹ - ۱۹ آبان ۱۳۹۴
علی رفیعی گفت: در گذشته می‌گفتم تالار وحدت دیگر آن مکان فرهنگی هنری نیست و الان می‌توانم بگویم که اصلا نیست بلکه مکانی است که بستر درآمدزایی است آن هم از راه فرهنگ و هنر که بخش درآمدزایی آن در اولویت قرار دارد. اینجا از یک پرژکتور هم دریغ می‌کنند.
به گزارش تابناک  فرهنگی به نقل از فارس، نشست رسانه‌های نمایش «خاطرات کابوس‌های یک جامه‌دار...» با حضور علی رفیعی «کارگردان» فردین خلعتبری «آهنگساز» و سیامک صفری بازیگر ظهر امروز در تالار وحدت با حضور رسانه‌ها برگزار شد.

در ابتدای نشست فردین خلعتبری با اشاره به اینکه با علاقه در این نمایش حضور پیدا کرده است و آن را برای خود یک فرصت می‌داند اظهار داشت: تنها دلیل همکاری بنده در این نمایش دکتر رفیعی است و خوشحالم که این لطف شامل حال من شده است فکر می‌کنم در کنار کارگردان چیزهای دیگری غیر از آهنگ‌سازی می‌توان یاد گرفت.

وی در ادامه افزود: دکتر رفیعی یاد می‌دهد که چگونه درست حرف زد و بنده در تمام تمرین‌ها به صورت مکرر حضور داشتم جوان‌هایی که در این نمایش حضور دارندقطعا رفتار دکتر رفیعی در طول نمایش در روند کار آنها و حتی زندگی‌شان تاثیر می‌گذارند. ممنونم که اجازه دادند من موسیقی این نمایش را بنویسم.

او همچنین گفت:با هر کارگردانی که کار کرده‌ام تلاش داشتم تا به روحیاتشان نزدیک شوم و سعی کنم بفهمم که اگر این کارگردان خودش موسیقی‌دان بود چگونه موسیقی اثرش را می‌ساخت. کار کردن با علی رفیعی ساده نیست. او بسیار دقیق است و تکلیفش با خودش از همان ابتدا معلوم است. می‌دانم که او اگر نکته‌ای بگوید از قبل او را بررسی کرده و پشت آن تفکری است.

او در پایان گفت: بدون هیچ تعارفی باید بگویم تا روزی که موسیقی را می‌نوشتم تن و بدنم می‌لرزید تا نظر وی را بشنوم خودم را آماده کرده بودم که بگوید هیچ کدام از کارهایی را که ساخته‌ای دوست ندارم شاید در استودیو همه تعریف می‌کردند اما من به آنها می‌گفتم اگر دکتر رفیعی بگوید هیچکدام از اینها خوب نیست به هیچ وجه ناراحت نمی‌شوم .

در ادامه نمایش سیامک صفری طی سخنانی کوتاه گفت: این نمایش نیز به دنبال سایر آثار علی رفیعی یک اتفاق مهم در تئاتر است مثل همیشه تئاتر را در زیباترین شکل ممکن نمایش می‌دهد. نام نمایش بازگو کننده آن چیزی است که قرار است من آن را ایفا کنم و خیلی خوب نقشم را توضیح داده است انتظار توضیح بیشتری را از بنده نداشته باشید، این کاراکتر میرزا تقی خان را در ذهنش نگه داشته و با آن اتفاق زندگی می‌کند.

کارگردان نمایش «علی رفیعی» در ارتباط با اینکه چگونه است که در بیشتر آثار وی سیامک صفری جزء بازیگران همیشگی است گفت: 6 سال از اجرای نمایش «روباه» می‌گذرد در آنجا همکاری خوبی با سیامک صفری داشتم علاقه‌های ذهنی، حسی و عاطفی که با سیامک دارم را باید توضیح بدهم که مربوط به مدتها قبل است.

وی در ادامه افزود: روزی که تصمیم گرفتم این نمایش را به روی صحنه ببریم سیامک صفری را به منزل‌مان دعوت کردم و به او گفتم اگر تو می‌پذیری که در این نمایش بازی کنی آن را به روی صحنه می‌برم و از وی خواستم واقعا وقتش را آزاد کند و از دعوت‌های زیادی که از او برای حضور در آثار دیگر می‌شود خودداری کند.

کارگردان نمایش «روباه» در ادامه گفت: من هیچ وقت با سیامک صفری کلنجار نداشتم برای اینکه می‌دانم که هم او علاقه‌مند است با من کار کند و هم من علاقه‌مندم که با وی همکاری داشته باشم هر وقت که لازم می‌شود برای مرمت اجرا و بازی و درخشش نقش مداخله داشته باشم در یک الی دو جمله همه حرفم را می‌زنم و نیازی نیست که توضیح اضافه‌ای بدهم رابطه سیامک و من همانند «از او به یک اشاره است». از اینکه بازیگری مانند سیامک صفری در نمایشم حضور دارد راضی هستم.

در ادامه نشست سیامک صفری در پاسخ به تمجیدهای علی رفیعی از وی گفت: هرچه که هستم باعث آن اجراهای خوبی است که در نمایش‌های دکتر رفیعی داشتم اگر دکتر رفیعی نباشد من به روی صحنه معطل هستم. افرادی که مخاطبین تئاتر هستند و بازی من را در سایر نمایش‌ها دیده‌اند قطعا متوجه شده‌اند که کمی بی‌اطمینان بازی می‌کنم.

وی در ادامه افزود: برخی در همین رابطه نقدهایی می‌کنند اما واقعا اگر می‌گویند حواسم نیست دلیلش این است که کارگردان شش دانگ بالای سرم وجود ندارد.

علی رفیعی کارگردان نمایش «یرما» طی سخنان انتقادآمیزی که او را مجبور کرد تا نمایشش را کوتاه کند گفت: کوتاه کردن زمان طولانی نمایش یکی از کارهایی بود که در طی این مدت انجام دادیم و نکته بعدی که برایم بسیار اهمیت داشت اجرای ریتم درست در نمایش است. بعد از اینکه دو ماه از تمرینات گذشته بود به دلیل اینکه ریتم درستی را برای نمایش لحاظ کنم با کرنومتر کار کرده‌ام تا اندازه زمانی دقیق هر صحنه را ثبت کنم و از منشی صحنه خواهش کردم که زمان 54 تابلوی نمایش را با کرنومتر اندازه بگیرد و درنهایت هر صحنه اعلام می‌کردم که اندازه زمانی آن چقدر است.

وی در ادامه افزود: منظورم از این کار سرعت بخشیدن به کار نبود بلکه می خواستیم ریتم درست و اصولی را برای نمایش پیدا کنیم. همانند موسیقی که همه چیزش به ریتم وابسته است در اجرای نمایش نیز ریتم اهمیت فراوانی دارد.

او همچنین گفت: با حذف صحنه‌هایی که در پیشرفت داستان تاثیر چندانی نداشتند تلاش کردیم این اتفاق بیفتد. نمایش در ابتدا 3 ساعت و 45 دقیقه بود که در یک هفته پیش که دوباره زمان نهایی را بررسی کردیم تقریبا به 2 ساعت و 48 دقیقه رسید طی یک هفته گذشته میزان زمان را اندازه‌گیری نکردم اما حدسم بر این است که به 2 ساعت و 30 دقیقه رسیده باشد که البته به نظرم این زمان تا 10 دقیقه قابل کاهش است.

رفیعی در ادامه افزود: خیلی رنج بردیم و شخصا بسیار اذیت شدم وقتی صحنه‌ای نوشته می‌شود پاره جگر می‌شود اما حذف آن بسیار رنج‌آور است البته یکی دیگر از دلایلی که باعث شد زمان نمایش را کاهش دهیم این است که خلق و خوهای مخاطب تغییر کرده و به نظرم همانند 6 سال پیش که نمایش «روباه» را در یک زمان بیشتری اجرا کردیم مخاطب دیگر حوصله زیادی به خرج نخواهد داد اما در چاپ نمایش تمام صحنه‌ها نیز لحاظ خواهد شد.

این کارگردان پیشکسوت در ادامه به صحبت‌هایش با اشاره به اینکه باید به تماشاگر احترام گذاشت و او را اذیت نکرد،‌گفت: هر کارگردانی هدفش این است که وقتی تماشاگر را از نقاط مختلف شهر برای دیدن نمایشش می‌کشاند قطعاً نمی‌خواهند اذیتش کنند بلکه شخصا می‌خواهند به مخاطب رویا بدهند.

رفیعی در ادامه صحبت‌هایش انتقاد و گله‌هایی را به شرایط فرهنگی تالار وحدت و همچنین مدیریت‌های آن در دوران‌های مختلف که در این تالار دارای سمت بوده‌اند، ابراز داشت و گفت: در گذشته می‌گفتم تالار وحدت دیگر آن مکان فرهنگی هنری نیست و الان می‌توانم بگویم که اصلا نیست بلکه مکانی است که بستر درآمدزایی است آن هم از راه فرهنگ و هنر که بخش درآمدزایی آن در اولویت قرار دارد و ما تبدیل به مشتری و یا فروشنده کالاهایی شده‌ایم که آنها «مدیران» از ما توقع دارند ما کالاهایمان را به آنها عرضه می‌کنیم تا آنها ببینند و نظر دهند.این در شرایطی است که آنها به جای کیفیت و سایر موارد مهم‌تر به سانس بعدی فکر می‌کنند و اجرای ما را در بدترین زمان ممکن «ساعت 6 عصر» قرار می‌دهند زمانی که همچنان طرح ترافیک وجود دارد. تمام این‌ها به این دلیل است که ساعت 9 شب بتوانند یک اجرای دیگری را داشته باشند.

وی در ادامه انتقادهایش گفت:‌ تئاتر و موسیقی حکم برادر ناتنی هم را دارند اما من مدیر تالار وحدتی را دیدم و می‌شناختم که می‌گفت: «با موسیقی بیشتر پول در می‌آوریم شما بروید از اینجا»، مدیر دیگری گفت «چقدر دستی پول بدهم که تئاتر اجرا نکنید». تمام این دلایل و بسیاری دیگر باعث شد که ما نمایشمان را که بیشتر از سه ساعت بود کم کنیم.

او همچنین در ارتباط دکور نمایشش گفت: ما دکورمان را به روی صحنه گردان عقب تالار وحدت بنا کرده‌ایم چرا که ناگزیر بودیم اما خوشبختانه چون صحنه گردان بود هنگام چرخش دکوری که در عقب واقع بود به جلو می‌آید اما متأسفانه مخاطب نمی‌تواند دید خوبی به آن چیزی که روی صحنه مد نظر ما است داشته باشد، واقعاً کارگردانی نمایشنامه‌هایی از این دست رنج کامل است.

این کارگردان‌های برجسته تئاتر در ارتباط با امکانات نورپردازی در تالار وحدت و آنچه که در نمایشش نیاز داشت، گفت: چند روزی است که زمان خود را به روی نورپردازی نمایش صرف کردم برای یکی از صحنه‌ها نیاز به یک پرژکتور داشتم که در نهایت به من گفتند ما دو تا پرژکتور داریم اما نه به آن شکلی که شما می‌خواهید بسیار کوچک‌تر من می‌دانم در داخل انبارهای تالار وحدت و تمام سقف‌های این جا چند پرژکتور وجود دارد اما از دو پرژکتور که به شدت مورد نیاز است دریغ می‌شود، واقعاً از نور نمایشم ناراضی هستم چرا که برخی از صحنه‌ها و تابلوهای نمایشم تاثیرگذاریش به نور بستگی دارد.

این کارگردان در ادامه گفت: در واقع به عنوان هنرمندان تئاتر روی دست مدیران مانده‌ایم هنر تئاتر محجور است یک هنر ناخواسته همچون یک فرزند ناخواسته اگر هم تا این لحظه دوام آورده‌ایم به علت سماجت و پررویی خودمان است. در دیگر کشورها تئاتر به مثابه یک ضرورت فرهنگی است.

رفیعی درباره تأخیر یک هفته‌ای در اجرای نمایشش گفت: تنها به این دلیل این تأخیر افتاد که احساس می‌کردم نیاز است یک هفته بیشتر تمرین‌ها صورت بگیرد البته منظورم نسبت به بخش بازیگری نیست چرا که در این بازه زمانی قرار نبود اتفاق محیرالعقولی بیفتد در واقع نورپردازی و برطرف کردن مشکلات آن می‌تواند جزو احساسی باشد که به من دست داده بود که البته همگی متوجه شدیم اشتباه نکرده‌ام.

وی در ادامه گفت: وقتی به دفتر مدیریت می‌روم با یک دنیا تعارف مواجه می‌شوم که حرف‌های قشنگی نثار می‌کنند اما ندیدم که یکبار مدیریت بیاید و بپرسد کار و بار چطور است؟! از پرسنل فنی تالار وحدت همواره خاطره‌های بی‌نظیری دارم افرادی چون آقای خلج بسیار کار بلد هستند و بارها گفتم که او را بازنشست نکنید مگر اینکه نسل جوان بتوانند از تجربه‌های وی بهره ببرند.

رفیعی درپایان در ارتباط با همکاری با فردین خلعتبری گفت: تمام صحبت‌های من با آقای خلعتبری اگر مکتوب شود شاید به نصف یک صفحه A4 هم نرسد. وی دقایقی درمورد موسیقی حرف زد و من آنچه را که دوست داشتم بشنوم شنیدم ولی هیچوقت به صورت مستقیم و علنی نگفتم که چیزی را به این صورت می‌خواهم او از مجموعه صحبت‌های من در شرایط مختلف متوجه آن چیزی که نیاز داشته‌ام شده بود.

در ادامه این نشست صحبت‌هایی از جانب فردین خلعتبری و کارگردان نمایش علی رفیعی صورت گرفت که نشان از این دارد مجموعه تالار وحدت به شدت به جای اینکه به عنوان یک مکان فرهنگی هنری این بخش را مورد حمایت قرار دهد توجه زیادی به درآمدزایی دارد که قطعاً باید عملکرد این تالار و همچنین بخش درآمدزایی آن مورد ارزیابی و بررسی قرار گیرد و مدیران ذیربط به فراخور چندمین انتقاد از بی‌اهمیتی مسئولین تالار وحدت به بخش‌های فرهنگی و اجرای آثار شایسته که بیش از هر چیز به ایجاد درآمدزایی فکر می‌کنند توجه بیشتری داشته باشند و زمانی که از کوچک‌ترین امکاناتی که در اختیار گروه‌های نمایشی و هنری قرار می‌دهند هزینه‌های هنگفتی را دریافت می‌کنند قطعا نیاز است شفاف‌سازی‌های واضح‌تری صورت بگیرد تا مشخص شود این هزینه‌ها در کجا سرمایه‌گذاری می‌شود و کدام بخش از این تالار و یا فرهنگ ما را احیا کرده است.
ارسال نظرات
نام:
ایمیل:
* نظر: