سرپرست هیات شناسایی دشت سیلاخور گفت: بررسی و شناسایی دهستان سیلاخور دورود لرستان برای تهیه نقشه و پراکندگی آثار باستانی و میراث فرهنگی این دشت پهناور انجام شد.
به گزارش تابناک فرهنگی به نقل از ایرنا، احمد پرویز افزود: قدیمی ترین محوطه های شناسایی شده در کف دشت سیلاخور دارای سفال موسوم به «باغ نوخرم آباد» است که با دهکده های هفت هزار ساله همزمانی پیدا می کنند.
وی اظهار کرد: نتیجه نهایی این برنامه علاوه بر تعیین دقیق موقعیت مکان های باستانی و شناخت بهتر آثار اهمیت ویژه ای در پژوهش الگوهای اسکان و گاهنگاری آنها، شناسایی زیست بوم باستانی، تاریخ تحولات سیاسی فرهنگی انسان ها و نگاشتن گذشته و تاریخ بخش هایی از این حوزه دارد.
به گفته این باستان شناس، یافته های به دست آمده شامل بقایای معماری و آثاری از مواد فرهنگی قابل مشاهده سطحی است که به کمک آن و با کاوش های باستان شناختی، بررسی منابع مکتوب و بستر جغرافیایی منطقه می توان بخش مهمی از گذشته و تاریخ منطقه را بازسازی کرد.
پرویز ادامه داد: در بررسی دشت سیلاخور به مدارک مربوط به سبک های معماری، منابع تاریخی، شجره شناسی، اظهارات سیاحان، سفرنامه ها، اسناد و فرامین حاکمان، طرح ها، نقشه ها و تصاویر قدیمی، هوایی و ماهواره ای، واحدهای ژئومورفولوژی(زمین ریخت شناسی) منطقه، زمین سیما و چشم اندازهای آن، مطالعه خواص هیدرودینامیکی (بررسی حرکت مایعات) و خصوصیات هیدروژئولوژیکی (علم مطالعه آب در زیر زمین) سازندها از نظر تأثیر آنها بر کیفیت آبهای زیرزمینی، مطالعه پدیده کارست و ذخائر آبخوان درگستره مورد نظر توجه ویژه ای شده است.
وی افزود: بیشتر استقرارگاه ها در کنار رودخانه های سیلاخور و تیره و چشمه های کارستی قرار دارند که به دلیل وفور آب و خاک بسیار حاصلخیز، شاهد بیشترین برپایی استقرارهای کهن در دشت سیلاخور هستیم.
این باستان شناس اضافه کرد: اغلب محوطه های این منطقه بزرگ و در دوره های طولانی مدت دارای استقرارهای دائمی و یکجانشین بوده است و می توان گفت که این دشت در مقایسه با دیگر نواحی منطقه، بیشترین جمعیت ها را در دوره های کهن در خود جای داده است.
به گفته پرویز، چمنزارهای این منطقه برای دامداران کوچ رو بسیار مساعد بوده و قابلیت کشاورزی وسیع و جذب استقرارهای پرجمعیت را داشته است.
این باستان شناس افزود: قدیمی ترین محوطه های شناسایی شده در کف دشت سیلاخور دارای سفال موسوم به «باغ نو خرم آباد» هستند، که با دهکده های هفت هزار ساله همزمانی پیدا می کنند.
وی اضافه کرد: بررسی و مطالعه مقدار قابل توجهی از سفال های دشت سیلاخور،فراوانی گونه ها و تنوع در نقشمایه ها و دیگر تغییرات جزئی تر، تداوم استقراری و شناخت تمدنی پویا را در طول چندین هزاره امکان پذیر ساخته است.
پرویز ابراز امیدواری کرد که گزارش بررسی و شناسایی دشت سیلاخور، نقطه آغاز مجدد انجام پژوهش های جدید و مطالعات تکمیلی باستان شناسی مناطق پرسابقه و تاریخی بروجرد و دورود باشد که نکات مبهم و نادانسته فراوانی در خود نهفته دارد.
وی با اشاره به اهمیت تهیه این اطلاعات در جامعه رو به توسعه ایران که فراوانی آثار باستانی آن شگفت انگیز و کم نظیر است، یادآور شد: نتایج نهایی این بررسی موجب شفاف تر شدن روابط سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با دیگر سازمان ها و نهادهای دخیل در جریان توسعه این مناطق شده و به آنها کمک می کند تا با در اختیار داشتن اطلاعات نقشه باستان شناسی برای پروژه های بلندمدت خود برنامه ریزی کنند.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، بررسی و شناسایی دشت سیلاخور با مجوز رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و درمدت یک ماه صورت گرفت.
وی اظهار کرد: نتیجه نهایی این برنامه علاوه بر تعیین دقیق موقعیت مکان های باستانی و شناخت بهتر آثار اهمیت ویژه ای در پژوهش الگوهای اسکان و گاهنگاری آنها، شناسایی زیست بوم باستانی، تاریخ تحولات سیاسی فرهنگی انسان ها و نگاشتن گذشته و تاریخ بخش هایی از این حوزه دارد.
به گفته این باستان شناس، یافته های به دست آمده شامل بقایای معماری و آثاری از مواد فرهنگی قابل مشاهده سطحی است که به کمک آن و با کاوش های باستان شناختی، بررسی منابع مکتوب و بستر جغرافیایی منطقه می توان بخش مهمی از گذشته و تاریخ منطقه را بازسازی کرد.
پرویز ادامه داد: در بررسی دشت سیلاخور به مدارک مربوط به سبک های معماری، منابع تاریخی، شجره شناسی، اظهارات سیاحان، سفرنامه ها، اسناد و فرامین حاکمان، طرح ها، نقشه ها و تصاویر قدیمی، هوایی و ماهواره ای، واحدهای ژئومورفولوژی(زمین ریخت شناسی) منطقه، زمین سیما و چشم اندازهای آن، مطالعه خواص هیدرودینامیکی (بررسی حرکت مایعات) و خصوصیات هیدروژئولوژیکی (علم مطالعه آب در زیر زمین) سازندها از نظر تأثیر آنها بر کیفیت آبهای زیرزمینی، مطالعه پدیده کارست و ذخائر آبخوان درگستره مورد نظر توجه ویژه ای شده است.
وی افزود: بیشتر استقرارگاه ها در کنار رودخانه های سیلاخور و تیره و چشمه های کارستی قرار دارند که به دلیل وفور آب و خاک بسیار حاصلخیز، شاهد بیشترین برپایی استقرارهای کهن در دشت سیلاخور هستیم.
این باستان شناس اضافه کرد: اغلب محوطه های این منطقه بزرگ و در دوره های طولانی مدت دارای استقرارهای دائمی و یکجانشین بوده است و می توان گفت که این دشت در مقایسه با دیگر نواحی منطقه، بیشترین جمعیت ها را در دوره های کهن در خود جای داده است.
به گفته پرویز، چمنزارهای این منطقه برای دامداران کوچ رو بسیار مساعد بوده و قابلیت کشاورزی وسیع و جذب استقرارهای پرجمعیت را داشته است.
این باستان شناس افزود: قدیمی ترین محوطه های شناسایی شده در کف دشت سیلاخور دارای سفال موسوم به «باغ نو خرم آباد» هستند، که با دهکده های هفت هزار ساله همزمانی پیدا می کنند.
وی اضافه کرد: بررسی و مطالعه مقدار قابل توجهی از سفال های دشت سیلاخور،فراوانی گونه ها و تنوع در نقشمایه ها و دیگر تغییرات جزئی تر، تداوم استقراری و شناخت تمدنی پویا را در طول چندین هزاره امکان پذیر ساخته است.
پرویز ابراز امیدواری کرد که گزارش بررسی و شناسایی دشت سیلاخور، نقطه آغاز مجدد انجام پژوهش های جدید و مطالعات تکمیلی باستان شناسی مناطق پرسابقه و تاریخی بروجرد و دورود باشد که نکات مبهم و نادانسته فراوانی در خود نهفته دارد.
وی با اشاره به اهمیت تهیه این اطلاعات در جامعه رو به توسعه ایران که فراوانی آثار باستانی آن شگفت انگیز و کم نظیر است، یادآور شد: نتایج نهایی این بررسی موجب شفاف تر شدن روابط سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با دیگر سازمان ها و نهادهای دخیل در جریان توسعه این مناطق شده و به آنها کمک می کند تا با در اختیار داشتن اطلاعات نقشه باستان شناسی برای پروژه های بلندمدت خود برنامه ریزی کنند.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، بررسی و شناسایی دشت سیلاخور با مجوز رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و درمدت یک ماه صورت گرفت.
لینک کوتاه: http://akhtariran.ir/2872