قطار گردشگری ایران روی ریل رشد

به گزارش تابناک فرهنگی و به نقل از ایرنا، گردشگری ایران در سه دهه اخیر با فراز و نشیب های زیادی روبرو بوده به طوری که در این سال ها صنعت گردشگری کشور به رغم داشتن ظرفیت های مختلف نتوانسته در حد نام خود ظاهر شود.
ایران جزو 10 کشور برتر جهان از نظر برخورداری از آثار طبیعی و باستانی است اما نقصان زیر ساخت های گردشگری ایران شامل راه و جاده، هتل و محل اقامت و وسایل نقلیه رشد این صنعت را با موانع جدی روبرو کرده است.

حال گردشگری ایران
با توجه به افزایش قابل توجه تعداد گردشگران خارجی در دو سال اخیر، حال گردشگری ایران ما چگونه است؟ شاید پاسخ به این پرسش ساده به نظر برسد؛ اما در این باره آراء و نظرات مختلفی وجود دارد.
از گذشته های خیلی دور که بازرگانان، سیاحان و گردشگران اروپایی با قصد عزیمت به چین و ماچین، قدم در راه جاده اسرارآمیز ابریشم می گذاشتند و در مسیر سفر، تجارب غریب رویارویی با اقلیم چشم نواز و مردم مهمان نواز سرزمین باستانی ایران، آنان را وا می داشت که در این باره سفرنامه و شرح حال ها بنویسند، زمان درازی سپری شده است.
امروزه همان آمد و شدهای تجاری، تفریحی و فرهنگی قدیم، بین ملل مختلف، گردشگری یا توریسم عنوان گرفته، که بخش بسیار مهمی در نظام اقتصادی کشورهای دنیا محسوب می شود، تا جایی که اقتصاد برخی کشورها بیش از ۸۰ درصد به فعل و انفعالات صنعت توریسم وابسته است.
برای برخی که هنوز واقف به معنای این اثرگذاری پایا و عمیق نبوده و عبارت گردشگری، آن ها را یاد چیزهایی مثل وقت گذرانی، ریخت و پاش، تشریفات و خرج اضافی می اندازد، باید تبیین کرد که توسعه ی گردشگری یک کشور با ایجاد اشتغال مستقیم و غیرمستقیم، دستیابی به درآمد ارزی پایدار و مناسب، افزایش تقاضا برای صنایع مصرفی و دستی، افزایش سرمایه گذاری در مسکن و تاسیسات اقامتی، راه، جاده ها و خدمات پذیرایی، خدمات حمل و نقل، ارتباطات، خدمات مالی و آموزشی و همچنین شناخت متقابل فرهنگی و تقویت صلح و وفاق بین المللی، به توسعه همه جانبه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی آن کشور منتج خواهد شد.
در سال 2012 تعداد گردشگران در سطح جهانی از مرز یک میلیارد نفر گذشت. براساس آمار سازمان جهانی گردشگری، به ازای ورود هر گردشگر 2 تا 6 شغل مستقیم و 9 تا 15 شغل با احتساب مشاغل بخش های تولیدی و خدماتی ایجاد می شود.
براساس پیش بینی همین سازمان، ضعیف ترین کشورهای توریست پذیر در سال 2020 از طریق این صنعت، بیش از 20 میلیارد دلار درآمد کسب خواهند کرد.
در این میان براساس آمارهای یونسکو و سازمان جهانی گردشگری، ایران به دلیل سبقه تاریخی و تمدنی چند هزار ساله و برخورداری از مواهب طبیعی، میراث فرهنگی و آثار ارزشمند ایرانی – اسلامی در ادوار مختلف، با ظرفیت مثال زدنی خود می تواند جزو ۱۰ کشور اول دنیا به لحاظ ورود گردشگر باشد؛ در حالی که آمارهای رسمی حاکی از آن است که سهم کشورمان از حدود ۸۰۰ میلیارد دلار گردش مالی سالانه صنعت توریسم در جهان، کمتر از یک دهم درصد است. این سهم ناچیز نشان دهنده آن است که صنعت گردشگری نتوانسته به عنوان یک عامل توسعه اقتصادی و معرفی ایران به عنوان یک کشور توریستی و فرهنگی نقش خود را به خوبی ایفا کند.

گردشگری؛ اولویت دولت یازدهم
حجت الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی رییس جمهوری اسلامی در سخنرانی های پیش از انتخابات گفته بود؛ مجموعه محاسبات نشان می دهد اگر ما بتوانیم در طول یک سال 10 میلیون گردشگر وارد کشور کنیم، 13.6 میلیارد دلار درآمد کسب می کنیم و این مجموعه گردشگر چهار میلیون شغل ایجاد می کند.
وی پس از پیروزی در انتخابات نیز همچنان بر اهمیت این صنعت و تاثیر آن بر اقتصاد کشور تاکید کرد و در دیدارهایش با رهبران کشورهای همسایه همچون روسیه، ترکیه، عراق، پاکستان، افغانستان، قزاقستان و برخی از کشورهای منطقه مانند لبنان و تاجیکستان موضوع توریسم را مورد توجه قرار داد تا اینکه با حصول توافق هسته ای با 1+5، فصل جدیدی در روابط بین المللی ایران و جهان آغاز شد.

افزایش سالانه 5 میلیون گردشگر در دولت جدید
اگر این روزها گذرتان به فرودگاه امام خمینی (ره) افتاده باشد متوجه ورود پرشمار گردشگران خارجی نسبت به قبل می شوید. گردشگران فرنگی که از پاریس، هامبورگ، رم و نقاط دیگر هر کدام به بهانه ای به ویژه بعد از حصول توافق هسته ای و وعده رفع تحریم ها، برای دیدن سرزمین افسانه های هزار و یک شب وارد ایران شده اند.
این مساله از دید فیگارو یکی از پرشمارگانترین روزنامه های چاپ فرانسه هم دور نمانده است. این روزنامه به نقل از آژانس ترلوانتن، از افزایش 5 برابری گردشگران فرانسوی در سال 2015 پس از توافق میان ایران و 1+5 خبر داد.
شاید این پیش درآمد همان وعده ای است که رییس جمهوری ایران به عنوان یکی از برنامه های اصلی خود برای احیای اقتصاد آسیب دیده از تحریم ها در سخنرانی های انتخاباتی نوید آن را داده بود.

حال فعلی گردشگری
با توجه به افزایش قابل توجه تعداد گردشگر خارجی، حال گردشگری ما چگونه است؟ شاید پاسخ به این پرسش ساده به نظر برسد اما در این باره آراء و نظرات مختلفی وجود دارد.
بدیهی است بیشتر مسئولین فعلی و صاحبان مسند امر گردشگری نگاه مثبتی به روند حاضر داشته باشند و امیدوارانه از آینده گردشگری سخن بگویند.
مسعود سلطانی فر معاون رییس جمهوری و رییس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری پیشتر گفته است: تقریبا در 10 تا 20 سال گذشته هیچ کار جدی و منظمی برای رشد گردشگری در دولت های مختلف انجام نشده است. به لحاظ تعداد گردشگران ورودی ما جزو 50 کشور اول هستیم و رتبه 45 را داریم. از جهت درآمد، در سال 93، تعداد 5 میلیون و 100 هزار گردشگرِ ورودی داشتیم که با حدود هفت و نیم میلیارد دلار، رتبه ما 35 یا 36 است.
وی افزوده است: در سال 2014 در دنیا یک میلیارد و 200 میلیون نفر گردشگر جابجا شده اند که 1500 میلیارد دلار نصیب کشورها شده است. ما با هفت و نیم میلیارد دلار درآمد، نیم درصد سهم گرفته ایم. مطمئنا با اصلاحاتی که انجام خواهیم داد؛ می توانیم به اهداف سند چشم انداز 20 ساله در 1404 که ورود 20 میلیون گردشگر خارجی با 30 میلیارد دلار درآمد است، برسیم.
وی در جای دیگری می گوید: در بخش گردشگران غربی که با تور وارد می شوند، سال 93 نسبت به سال 92، بین 80 تا 90 درصد رشد داشتیم. کل گردشگران ورودی در سال 93، حدود پنج میلیون و یکصد هزار نفر بوده که 50 درصد آن گردشگران مذهبی و زیارتی هستند.
مرتضی رحمانی موحد معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی هم می گوید: حال و هوای گردشگری ایران خوب است. در برنامه ششم، هدفگذاری خاصی صورت داده ایم تا با توجه به بند 50 و 51 قانون برنامه، گردشگران خارجی 5 برابر شوند. وضعیت سفرهای دسته جمعی و تورهای گردشگری خارجی در سال 93 نیز رشد بیش از 96 درصدی را نشان می دهد. بر اساس سند چشم انداز 1404 شمار گردشگران خارجی به ایران باید به مرز 20 میلیون نفر برسد که سازمان میراث فرهنگی نیز هدف گذاری و برنامه های راهبردی خود برای تحقق این مهم تنظیم کرده و جلسات مشورتی متعددی برگزار می کند.
محمد کاظم خلدی نسب مدیر کل ارزیابی و توسعه گردشگری سازمان میراث فرهنگی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار کرد: در سال 93، پنج میلیون و 44 هزار و 412 گردشگر خارجی داشتیم و در چهار ماهه اول سال 94، این آمار به بالغ بر یک میلیون و 351 هزار و 365 نفر رسیده که نسبت به همین بازه زمانی در سال گذشته 11 درصد رشد داشته ایم.
وی افزود: در تیرماه سال جاری نیز تعداد گردشگر ورودی 430 هزار نفر و در ماه مرداد این میزان 605 هزار نفر برآورد شده است که این افراد عمدتا از کشورهای همسایه و همجوار هستند. در این روند افزایش، رویکرد جدید در سیاست های بین المللی کشور و ورود مقامات عالی رتبه کشورهای اروپایی به ایران عامل موثری بوده است که بر اساس آن نگاه گردشگران اروپایی، به ویژه فرانسوی ها را به ایران معطوف کرده است.
خلدی نسب گفت: اخیرا شاهد یک جهش علاقه مندی بین خارجی ها در موارد اکوتوریستی نظیر کویرنوردی یا بوم گردی ایران نیز بوده ایم. از مهمترین نتایج مثبت این روند، خنثی سازی تبلیغات دشمنان با مهمان نوازی عالی مردم ایران، اشتغال زایی، رونق گرفتن صنایع دستی، و استانداردسازی خدمات برای گردشگران و ارائه بسته های سفری متنوع بر اساس ذائقه گردشگران بوده است.
علیرضا انصاری کارشناس گردشگری الکترونیکی هم به خبرنگار ایرنا گفت: روند رو به رشدی که از نظر من در حوزه گردشگری داشته ایم، تابع عوامل مختلف داخلی و خارجی بوده است که از جمله عوامل داخلی می شود به رویکرد جدید دولت، تعامل با کشورهای دیگر اشاره کرد و از عوامل خارجی هم می توان به بحران گریبانگیر کشورهای خارجی گردش پذیر مثل تونس، مصر، اکراین و سوریه اشاره کرد.
به گفته وی، فارغ از این آمار، تحول جدی بوده است. دولت جدید علاوه بر رویکرد سیاسی در سطح روابط بین الملل، پذیرفته است که گردشگری به عنوان یک صنعت درآمدزا در کنار نفت و یک بازوی مهم اقتصاد مقاومتی محسوب می شود.
انصاری گفت: بخش عمده ای از گردشگران ما طبق آمار اعلام شده گردشگران زیارتی هستند که در شهرهای زیارتی ایران حضورشان محسوس است و اگر راه آهن و مسیر ریلی تا شهرهای زیارتی عراق داشتیم آمار موجود به چندین برابر هم افزایش پیدا می کرد.
در عین حال اما، برخی کارشناسان نگاه مثبتی نسبت به اوضاع گردشگری کشور ندارند و اتخاذ مواضع سنجیده تر را به جای تصمیم گیری های شتابزده توصیه می کنند.
حمید ضرغام عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی و سردبیر فصلنامه مطالعات جهانگردی نیز با نگاهی دیگر به ایرنا گفت: برای توسعه گردشگری نیاز به مکان یابی درست و امکانات مناسب داریم. ما تنها دو بیمارستان مجوزدار برای پذیرش گردشگر خارجی در ایران داریم و از 5/2 برابر شدن تعداد گردشگران در ایران خوشحالیم.
وی افزود: تصور ما این است که همه شرایط گردشگری ما در ایران حلال است؛ در حالی که اینگونه نیست. گردشگری حلال دارای اسلوب و اصول خاصی است که در دنیا تعریف استانداردی دارد. ما اگر شرایط را فراهم نکنیم نه فقط گردشگران کشورهای مسلمان بلکه 4 میلیون گردشگر مسلمان اروپایی را هم از دست داده ایم.
ضرغام گفت: ما توقع داریم برنامه ششم 5 اصل مهم را تامین کند و آنها سلامت فرهنگ ، اقتصاد، آسایش مردم، مقاصد گردشگری و رضایت گردشگران هستند.
حسن الماسی کارشناس و فعال گردشگری نیز در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: سیاست گذاری به معنای پیش بینی آینده نیست؛ بلکه هنر شکل دادن به آینده است. اگر نگاه ما توام با تشخیص درمانی باشد چاره ساز نیست. باید بگوییم چرا به این تشخیص رسیده ایم. دوم اینکه سیاست های دولتی ما با بخش خصوصی دارای همزیستی و تعامل نیست.
وی درباره دیگر ضعف ها تصریح کرد: ما در اجرا کم می آوریم نه سیاست گذاری؛ پس به مدیران چاره ساز نیاز داریم نه اجرایی. چانه زنی طاقت فرسا برای تامین بودجه بیشتر و غفلت از پژوهش هم دیگر تله های این مقوله اند که نیازمند نگاه و تشخیص به موقع است.
اما کارشناسان خاک خورده و استخوان ترکانده گردشگری هم از این ساز صدای خوشی نمی شنوند و می گویند این وضعیت ثبات ندارد و تنها یک موج است و اوضاع را به قدری وخیم می دانند که اعلام وضعیت قرمز می کنند.
احمد روستا عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی در گفت و گو با خبرنگار ایرنا گفت: در جامعه ای که بسیاری از آمارها در آن معتبر نیست نباید آن ها را بپذیریم. در ثانی بالا رفتن تعداد گردشگر مهم نیست؛ مساله ای که بسیار مهم تر است، ثبات داشتن و افزایش تدریجی و البته مداوم گردشگر است. تعداد گردشگرهای ما در گذشته نه چندان دور، در یک بازه زمانی موقت، رشد چشمگیری داشت اما بعد از مدت کوتاهی این موج فروکش کرد که نشان داد این موج ناپایدار و غیرسازنده بود.
وی افزود: گردشگری واقعی زمانی شکل می گیرد که در ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، رفتاری و مدیریتی به گونه ای عمل کنیم که مورد اعتماد جامعه جهانی واقع شویم تا دیگران با رغبت و میل و آرامش به اینجا بیایند.
روستا گفت: مساله مهمی که مسئولین ما از آن غافل هستند این است که تفاوت اساسی بین آمار گردشگر و نقش گردشگر وجود دارد! تعدادی از گردشگرانی که به ایران می آیند، کارگرانی هستند که از کشورهای حوزه خلیج فارس به فرودگاه امام خمینی (ره) وارد می شوند و حتی کمتر از 24 ساعت را در ایران سپری می کنند و وقتی هزینه ای برای خرید یا اقامت نمی پردازند؛ طبعا هیچگونه نقشی در بهبود اوضاع اقتصادی کشور ندارند اما همین افراد در آمار گردشگری ارائه شده محاسبه می شوند. اما وقتی به آثار گردشگری نگاه می کنیم کوچکترین نقشی ندارند. اینجاست که بلند می گویم دلمان را به آمار گردشگران خوش نکنیم و به جای آمار گردشگران به آثار آنها توجه جدی داشته باشیم.
روستا، افزایش آمار گردشگران را نه تنها نغمه خوشایندی در شرایط موجود نمی بیند بلکه آن را شیپور هشداری می داند که باید برای مخاطرات آن چاره اندیشی شود.
وی می گوید: این بزرگترین خطر است که متوجه گردشگری ما شده است، اگر با رشد ورود گردشگران ما پاسخگوی نیازهای حرفه ای آنان، از جمله امکانات جابجایی، هتل، رستوران، تنوع تفریحات، انواع خدمات و غیره نباشیم، این افزایش گردشگر قطعا عایداتی جز بد نامی برای ما نخواهد داشت. وقتی ما صحبت از افزایش می کنیم باید امکاناتی را که یک گردشگر انتظار دارد آن را هم مطالعه کنیم و اگر شرایط آماده نبود بدانیم که اجازه ورود بی رویه و غیر کارشناسانه به این افراد، خود یک نوع ضدتبلیغ در حوزه گردشگری است.
به گفته روستا، دیگر مخاطره مهم در شرایط فعلی در این حوزه، شفاف بودن، عمل کردن و صحبت کردن مسئولین این حوزه است. باید از هرگونه خودفریبی خودداری کنیم و به زیرساخت های مورد نیاز گردشگری و هر جایی که احساس می کنیم حتی گردشگر داخلی هم از آن رضایت ندارد، سرمایه گذاری کنیم و با مدیریت صحیح و واقع گرایانه نگذاریم باعث بد نامی و گرفتاری های آینده شود.
محمدتقی رهنمایی عضو هیات علمی دانشگاه تهران هم به ایرنا گفت: تا سال های 75 و 76یک آمارگیری و ثبت آمار نسبتا منظمی در کشور صورت می گرفت و آمار گردشگران ورودی، مبدا سفرشان به تفکیک ملیت، وسیله نقلیه، وسیله سفر به ایران و سایر اطلاعات قید می شد که بعدها این آمارگیری متوقف و به دنبال آن واحد آمار منحل و این مسئولیت به مرکز آمار واگذار شد که به دلیل تنوع و فراوانی مسئولیت، روش شناسی درستی از آمارگیری و ثبت آمار نداشت و اطلاعات دقیقی نمی توانست ارائه دهد.
وی افزود: اکنون نیز درباره آمار مورد استناد مسئولین معتقدم از آنجا که این مرکز آمار تفکیک تخصصی ندارد، تمام مسافران وارد شده از مرز را به عنوان گردشگر معرفی می کند در حالی که در آمارهای جهانی بین مسافر و گردشگر تفاوت بزرگی قائل می شوند.
رهنمایی گفت: برای مثال ما در سال حدود 330 هزار مسافر ورودی از نخجوان داریم که تنها برای اینکه از منطقه بحرانی قره باغ برای انجام کارهای اداری عبور نکنند، از ایران برای عبور به جمهوری آذربایجان، استفاده می کنند؛ این ها از نخجوان وارد آستارا یا بیله سوار در ایران می شوند و بلافاصله آنجا را به مقصد اصلی یعنی آذربایجان ترک می کنند و چون وقت ورود از مرز مرزبانان ما، روی گذرنامه اینها مهر می زنند اسامی شان در بین گردشگران خارجی ثبت می شود . آمار کامیون های ورودی از ترکیه و آمار حضور کارگران افغانی و پاکستانی و برخی آمار دیگر هم به مثابه این جای تامل دارد. بنابراین معتقدم آمار مخدوش است.
وی افزود: به علاوه در ماه های اخیر که مثلا وضعیت عراق بر اثر جنگ های پیاپی بحرانی و امنیتی شده است، یک و نیم میلیون نفر از کشورشان گریخته و به ایران پناه آورده اند که با شمارش این ها در آمارمان به عنوان توریست، اعلام می کنیم که بیش از پنج میلیون گردشگر خارجی داریم. در ثانی این افزایش گردشگر مقطعی بوده و پایدار نیست. کشور ما 35 سال است یکی از خبرسازترین کشورها در رسانه های دنیا است. طبیعی است که در چنین شرایطی حس کنجکاوی کسانی که این اخبار را می شنوند برانگیخته می شود و بعد از مذاکرات هسته ای کسانی که تاکنون از پشت پنجره به ایران نگاه کرده اند، بخواهند ببینند درون خانه چه خبر است. بنابر این، این وضعیت هیجانی و مقطعی خواهد بود.
رهنمایی گفت: درست است که مهمان نوازی و امنیت کشور ما ذهنیت تاریک گردشگران پیش از سفر به ایران را به صفحه سفید و شفافی بدل می کند اما در این میان هشداری وجود دارد که ما به اندازه امکانات و ظرفیت مان باید گردشگر بپذیریم. اگر این هجوم به یکباره به ایران روی بیاورد و ما نتوانیم از عهده توقعات و انتظارات این ها بر آییم، نتیجه منفی خواهد بود و این همان خطر بزرگی است که ما را تهدید می کند.
وی افزود: خطر دیگر اینکه شاید کمتر به آن پرداخته شده، اینکه هنوز ما نتوانسته ایم یک ذهنیت منطقی و غیرجانبدارانه ای نسبت به گردشگران خارجی داشته باشیم.برخی نگاه ها در ایران، گردشگر خارجی را یک اجنبی مشکوک می بینند و طبعا مثل این می ماند که شما نخواهید نگاه سنگین و آزاردهنده افرادی را که در یک میهمانی حرکات شما را کنترل می کنند تحمل کنید.
رهنمایی گفت: وضعیت اطلاع رسانی ما برای گردشگران خارجی نیز بغرنج است و بیشتر از آنکه اطلاعات دسته بندی شده درست و مورد نیاز گردشگران باشد، جنبه نمادین و نمایشی دارد. از دیگر نکاتی که به رغم افزایش آمار گردشگر ما را خرسند نمی کند، استانداردسازی تاسیسات پذیرایی و اقامتی برای تقویت صنعت گردشگری است. اینجا استاندارد کیفی و قیمت ها به صورت توامان مد نظر است. بطور مثال بارها پیش آمده که میزبان یک گروه خارجی در بازار شهرهایی بزرگ توریستی کشور باشم و دلالان فرش پیشنهاد بدهند که در ازای توصیه به میهمانان گردشگرم برای خرید با قیمت دلخواه آنان، مبلغ قابل توجهی دریافت کنیم.
وی افزود: تثبیت قیمت ها و کنترل آن برای گردشگر خارجی ما یک سم است اینکه هرجایی یک نرخی ارائه شود و برای یک سرویس یا کالای یکسان و مشابه در هر جایی با جای دیگر تفاوت قیمت داشته باشیم یک آفت است. موارد نگران کننده دیگری هم نیاز به تقویت جدی دارد، از جمله اینکه امکانات و زیرساخت های گردشگری ما در کشور عمدتا فرسوده اند. نیروی ماهر و آموزش دیده کم داریم. اغلب نیروهای فعلی به زبان مهارت و آموزش های کافی مسلط و مسلح نیستند. موسسات انگشت شماری به تدوین مواد آموزشی درست مشغول هستند که خود امکان سرویس دهی به نقاط مختلف کشور را ندارند.
وی گفت: موضوع دیگری که بزرگترین بحران حال حاضر گردشگری ایران است، این است که سازمان تامین اجتماعی و سازمان بازنشستگی کشور باید از تصدی گری تاسیسات اقامتی خلع ید مطلق شوند.به دلیل اینکه این ها، به جای امانت داری از سرمایه ها و مستمری های مردم آن را بدون هیچگونه دانش، بینش و تخصص و فقط برای منفعت و سودآوری به طرز غلطی در ساخت اماکن اقامتی غیراستاندارد هزینه می کنند و به بزرگترین کارتل صاحبان خدمات هتل داری تبدیل شده اند که نه نیروی ماهر دارند، نه موضع کلان گردشگری را می دانند و نه خدمات مناسبی ارائه می دهند و چون حمایت دولتی دارند بخش خصوصی را که سرمایه هم دارد با قلدری در رقابت از میدان به در می کنند و تضعیف اصل 44 و ممانعت از سرمایه گذاری بخش خصوصی به سبب ناتوانی در رقابت با بخش های شبه دولتی و دولتی، گناهی نابخشودنی برای فردای گردشگری این مملکت است.
وی گفت: با توجه به آنچه رفت، قضاوت را به مردم واگذار می کنیم که خود بهترین داور و مقسم هستند؛ اما مساله ای که نمی توان در شرایط حساس و خطیر حاضر به دیده اغماض به آن نگریست این است که به رغم محسوس بودن روند افزایش حضور گردشگران خارجی در ایران، آمار دقیقی از تعداد گردشگران و مهم تر از آن، میزان درآمدهای ناشی از آن وجود ندارد. هنوز مشخص نیست که از قبال ورود این تعداد گردشگر خارجی چقدر درآمد نصیب کشورمان شده است و 5 میلیون گردشگر خارجی هر کدام چقدر هزینه صرف صنایع دستی، اقامت، پذیرایی و یا حمل و نقل کرده اند. مشکلی که به دلیل تدوین نشدن حساب هایی چون اقماری گردشگری به وجود آمده است. در حالی که بررسی میزان ارزآوری، (پیش از این حساب اقماری گردشگری و بررسی نتیجه سفرهای گردشگران به کشور در دفتر آمار و برنامه ریزی سازمان میراث فرهنگی مورد توجه قرار می گرفت و در حال حاضر دیگر این رویه تغییر کرده است) و وجود بانک اطلاعات جامع گردشگران می تواند کمک فراوانی به این صنعت کند و به تبع آن، نقش مهمی در ارزیابی و برنامه ریزی دقیق و درست در مسیر توسعه ی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی میهن مهینمان ایفا کند.
مسروریم که هنوز اگر بازرگانان، سیاحان و گردشگران ینگه دنیا به مانند گردشگران جاده ابریشم پس از گذشت قرن ها، وقتی سخن از تخت جمشید و پاسارگاد، کوه های سر به فلک کشیده، شن های روانِ دشت های تفتیده و آب و هوای مصفای تفرج گاه ها و فرهنگ غنی این سرزمین به میان می آید، برق در چشمان و شوق در صدای شان می دود.
به هوش باشیم تا خدای ناکرده بر اثر مسامحه و مغتنم نشمردن این فرصت تاریخی، این برق و شوق، به ترس و تردید بدل نشود تا مغموم شویم.