مریم امینی ، همسر شهید مرتضی آوینی در نشستی که به بزرگداشت شهید آوینی اختصاص یافته بود با اشاره به زندگی خود و شهید آوینی بیان کرد: ما سال 56 با یکدیگر ازدواج کردیم و در آن زمان هیچ نوع گرایش سیاسی در ما نبود و ما حتی تصور چندانی از حضرت امام خمینی (ره) نداشتیم. او در آن زمان از دایره ادبیات، فلسفه و عرفان و هنر بیرون نمیرفت و بعد از حضور امام در تلویزیون بود که به تدریج ما با ایشان و اندیشه هایشان آشنایی پیدا کردیم.
وی همچنین به خاطره اولین آشنایی خود و همسرش اشاره و بیان کرد: ما بعد از ازدواج به طور اتفاقی در منزل مادر فرهاد مهراد مستاجر شدیم و در آن زمان نوعی دوستی با فرهاد مهراد شکل گرفت. اولین ارتباط و آشنایی ما هم با حضرت امام از طریق نوار کاستی بود که یک شب فرهاد مهراد با هیجان به ما داد.
13 سال پیش در چنین روزی فرهاد مهرداد خواننده، آهنگساز و نوازندهٔ پاپ راک ایران در 58 سالگی درحالی که برای درمان بیماری سخت خود که به عوارض شدید کبدی منجر شده بود به لیل فرانسه سفر کرده بود در گذشت و در گورستان تیه در پاریس به خاک سپرده شد.
او را به عنوان یکی از سیاسیترین خوانندگان ایران نیز میشناسند. وی در اوایل دهه ۱۳۵۰ ترانه هایی با مضامین سیاسی، انتقادی میخواند و در زمستان ۱۳۵۷ ترانه انقلابی «وحدت» را خواند.
از معروف ترین آهنگهای او میتوان به «مرد تنها»، «جمعه»، «آیینهها»، «خسته»، «اسیر شب»، «هفته خاکستری»، «شبانه۱و۲»، «گنجشکک اشی مشی»، «کودکانه»، «سقف»، «آوار»، «وحدت»، «نجواها»، «کوچ بنفشهها»، «برف»، «مرغ سحر»، «گل یخ»، «شب تیره» و... اشاره کرد.
مروری میکنیم به نظر برخی از چهره ها درباره ی او:
دکتر حسین الهی قمشهای:
«ایشان را میتوان یکی از اعضای مکتب داوود دانست به این دلیل که هیچ دریچهای را به روی خویش نبست. کسی که با سوت خاطرات رومانی و بیست سال پیش را زنده میکند و در عین حال با ما به هفتصد سال پیش میرود و در مولانا سیر میکند، همچنین داستان دقوقی را هم دوست دارد و اشعار گوته را نیز میخواند، گسترش سطح ادراک و احساس او را نشان میدهد و اینکه آن فریادی که میکشید از تمامی وجود او بر میخواست. همچنین باید گفت کارهایی که او ارائه میداد همگی Unique (به فارسی: منحصر به فرد) بودند.»
بابک بیات:
«ترانه، درد مردم یک اجتماع است و باید یک شاعر یا ترانه سرا از درد مردم خود حرف بزند اما خیلی راحت گفته میشود که از درد مردم شعر نگویید. مگر میشود در میان مردم بود و از غم و غصه مردم حرف نزد. همچنین او در بخش دیگری از سخنان خود جایگاه «فرهاد مهراد» را در موسیقی چند دههٔ اخیر ایران دارای اهمیت فراوان دانست و گفت: من در هر کجا که سخنرانی داشتهام درباره او صحبت کردهام. او یک فرد درون گرا بود، اما جایگاه خودش را داشته و دارد. بعضیها این موضوع را در بوق و کرنا کردهاند که وقتی فردین فوت کرد همه مردم را به سوگ خود نشاند، اما هیچکس از مرگ این هنرمند متأثر نشد، تا از این طریق از اهمیت او کاسته شود. دلیل این امر کاملاً مشخص است. الان در هر خانه که بروید حداقل چند فیلم از فردین میتوانید پیدا کنید، فردین در میان عام مردم محبوبیت داشت. اما فرهاد، متعلق به قشر خاصی از مردم بود. او متعلق به قشر تحصیلکرده و روشنفکر جامعه آن روز و امروز ماست. فردین متعلق به ۹۵ درصد مردم بود اما او متعلق به ۵ درصد بود.»
فریدون شهبازیان:
«باید سالها بگذرد تا بتوان به تعریفی از سبک خوانندگی وی دست پیدا کرد. ایشان به جز سلیقه خوبش در انتخاب اشعار، بسیار خوب و قابل تأمل و تفکر در انتخاب موسیقی مناسب که حال و هوای صدای خودش را هم داشته باشد تبحر داشت. شاید بتوان گفت اجرای او به نوعی بود که خواننده دیگری نمیتوانست مانند او آن ترانهها را اجرا کند. از نظر دکلماسیون واقعاً بی نظیر بود و شما وقتی صدایش را میشنیدید میفهمیدید که هر واژه از شعرش و هر مصراعی که میخواند کاملاً با مفهوم بیان میشود، به شکلی که معنای تلفیقی آن بی اثر نبود. شاید سالها بگذرد تا بتوانیم برای سبک او تعریفی داشته باشیم اما اگر از من بپرسید میگویم سبک او سبک رمانتیک بود. فراموش نکنید که اجراهای درخشان او را باید چندین بار شنید تا به جذابیتهای صدای او دست یافت. با همه زیباییها و جذابیتها باید توانایی او در اجرای کنسرتهایی را که در آنها همزمان پیانو هم مینواخت ستایش کرد. نظیر کار او را میتوان در اجرای خوانندگان دیگری مثل التون جان و ... پیدا کرد. او خوانندهای بود که نظیرش هرگز پا به عرصه وجود نگذاشت، کسی که حتی ترانههای خارجی را بسیار با فکر و با صدای ملکوتی و منحصر به فرد خود اجرا میکرد و خاطراتی برای من و دیگران به جا گذاشت. در مورد اجراهای درخشانش که باید چندین بار شنیده شود خوب است بگویم که این اجراها جذابیتهایی داشت که واقعاً ستودنی بود. او هر چه را که میخواست اجرا کند بنا به سلیقه خودش از نظر آهنگسازی و ملودی دستکاری میکرد و در واقع سلیقه خود را در کار اعمال میکرد که آن کار بهتر از آن چیزی که بود صورت بگیردو این بسیار خوب بود و باید بگویم که ما یک خواننده با صدای تنور دراماتیک و باشکوه را از دست دادیم.»
روحش شاد و یادش گرامی باد