چرا قهرمان نداریم؟

سلام کاملا درسته. اما چرا مقاله را ناقص میگذارید

با درود و تشکر از نویسنده مقاله ایشان موضوع بکر و نوی را مطرح کرده اند شوربختانه باید اعتراف کنم طرح چنین نکاتی در عرصه سینما بسیار مغفول مانده بود و خوشحالم که به این سوژه جالب و قابل بحث پرداخته اند. من معمولا بیشتر مقالات چاپ شده در مجلات و هفته نامه های سینمایی را مطالعه میکنم و تا الان و دستکم پس از انقلاب کسی به این نکته ورود نکرده است و یا من از آن بی خبرم . به هر روی نشر چنین مطالبی را به فال نیک میگیرم. و لازم میدانم مراتب سپاسگزاری ام را از بخش فرهنگی سایت وزین تابناک ابراز کنم . ایکاش تمام مقاله یکجا درج می شد. با تشکر . امیر از تهران

با خواندن این مقاله، اگرچه که بسیار به حال سینمای ایران افسوس خوردم، به همان اندازه بابت رشد دانش «نقد» خرسند شدم.
دست مریزاد جناب پروین گنابادی! مدت ها بود نقدی تا این حد عمیق، که نقص ها و کمبودها را اینطور ریشه ای مورد تحلیل قرار دهد، ندیده بودم.
با خواندن مطلب شما، بسیار به آیندۀ هنری سرزمینم امیدوار شدم. نقد دقیق و درست در هر زمینه ای، خود، نشان دهندۀ رشد در آن زمینه است.
بی صبرانه منتظر خواندن ادامۀ مقاله و نوشته های دیگری از شما هستم. سپاس. ساناز

با بسیاری از مطالب مطرح شده در مقاله موافقم به ویژه:
مسئلۀ «عدم ارتباط موثر سینما با ادبیات»
در این خصوص باید گفت که در ادبیات داستانی هم روایت های قهرمان محور بسامد بالایی ندارند و شاید این مسئله به روانشناسی اجتماعی مردم ایران مربوط باشد.

با درود و با طرح چنین موضوع جدیدی کاملا موافقم و از این که پسر جوان و فرهیخته ای با این کمسالی به نوشتن نقد و نقادی در عرصه سینما دست رده است را به فال نیک میگیرم و امیدوارم در راه پیش روی موفق باشن و در آینده شاهد مطالب بیشتری از ایشان در حوزه سینما باشیم.
مریم حاجی باقری از تهران

سلام نویستده به خوبی اشاره دارد به پشتوانه غنی و پر محتوای ادبیات داستانی در فرهنگ ایران و این که چرا بخش خصوصی برای ساخت پروژه های بزرگ سینمایی وارد نمیشود یقینا یکی از دلایل مهم آن میتواند ترس از سوخت سرمایه و عدم بازگشت آن باشد لذا بهتر است از بودجه دولتی کمک بگیرند اما به شرط این که کارگردان و سایر عوامل تولید فیلم استقلال اندیشه و عمل خود را بتوانند حفظ کنند .
دست آقای رامین گنابادی درد نکند که به موضوع خوبی پرداخته اند .

نگاه دقیق و موشکافانه ی شما تحسین برانگیز است. هر چند شاید نتوان تمام تحلیل ها و آسیب شناسی های مذکور را در یک سطح پذیرفت ولی بی تردید این نوشته از پشتوانه ی فکری و نگاه انتقادی نگارنده آن حکایت می کند.

سلام ممنون از مطلب دقیق و موشکافانه شما اما من احساس می کنم این مشکل بعد از انقلاب به وجود آمده ما در فیلم های قبل اتقلاب قهرمان داشتیم داریم
مثلا قیصر و ...
که البته ممکنه سطحش پایین باشه ولی اگر ادامه پیدا می کرد به نظر من تبدیل به قرمان میشد .

hero

شاید بسیاری از ما سالهاست بدون توجه به این مهم یعنی فقدان قهرمان در عرصه فیلم و سینمای کشورمان ، تماشاگر پر و پا قرص این محصولات بوده و هستیم . لیکن اشارات درست و منطقی پژوهشگر جوان جناب آقای پروین گنابادی که چنین دقیق و هوشمندانه معضل موجود را مورد تحلیل و بررسی قرار داده اند خود بنده را برای مدتی به تفکر واداشت و شاید یکی از مشکلات بزرگ جامعه که نقصان ها و کاستی ها را همچنان پابرجا نگاه میدارد همین نگاه سطحی و عبور بی تفاوت ما از کنار آنهاست . به نظر من از آنجا که هدف نویسنده اشاره به عوامل تاثیرگذار براین امر و جلب توجه مسئولان به رسیدگی و رفع نواقص و معضلات موجود می باشد لیکن باید گفت که ایشان به طور کامل ادای مطلب فرموده و پیدا کردن راه حل ها ، بررسی راه کارها و هموار کردن فراز و نشیب های موجود در این عرصه را به عهده مسئولان و ارگانهای مربوطه نهاده اند پس عملا نمی توان مقاله ی ایشان را ناقص و ناتمام تلقی کرد . من فکر می کنم بین موارد مذکور روی دو مورد باید قلم هایلایت کشید یکی ضعیف بودن رمان نویسی در کشورمان و دیگری حضور پررنگ دولت در این زمینه که موجب عدم انتقال تفکر و تخیل آزادانه و بی تکلف یک رمان نویس ، فیلمساز یا نمایشنامه نویس در خلق اثر یا کار هنری اش می گردد . فیلم های مشهور و موفقی چون هری پاتر و هانگرگیمز ماحصل افکار و تخیلات بکر و دست نخورده و تغییر نیافته ی نویسندگانی چون جی . کی رولینگ و سوزان کالینز هستند که طی پروسه ای چند ساله ابتدا برقلم جاری میشوند و به صورت رمانی موفق در می آیند و سپس توسط فیلمسازان و کارگردانانی ماهر و توانمند و بدون هیچ نوع دخل و تصرفی فاحش در مضمون و محتوای داستان ، تبدیل به فیلم های سینمایی می شوند و شهرت قهرمانان داستانهایشان را پررنگ تر و جهانی تر می کنند. آقای رامین پروین گنابادی نوع نگرش دقیق و موشکافانه شما در نقد و بررسی و تحلیل مشکلات مذکور ، نوید بخش آینده ای روشن و رسیدن به قله های رفیع موفقیت و درخشش شما در تمام مراحل زندگیست و این توانمندی و ذکاوت دوراز توقع و انتظار نیست چرا که شما فرزند خاندانی اندیشمند و فرهیخته اید که از مفاخر بزرگ کشور عزیزمان ایران هستند. پیروز و پاینده باشید.