وقتی که شهر عطر تو را می کشد نَفَس

به گزارش تابناک فرهنگی، امروزخیابان های منتهی به میدان بهارستان مملو از عاشقان دلشکسته ای بود که به استقبال شهیدان گمنام و 175 شهید مظلوم آمده بودند غواصانی که با دستان بسته زنده زنده در خاک عراق دفن شده بودند و حالا بعد این همه سال به میهن خویش باز گشته اند تا بار دیگر مردم شهر عطر حسینی آنها را تنفس کنند.

وعده دیدار ساعت 4 بود اما برای عاشق دلداده گاهی بی قراری ها برای دیدار معشوق لذتی دیگر دارد، پا به پا  شدیم و بغض نباریده ی این روزها را صبوری کردیم.

ساعت 5 بود که کم کم ولوله ای میان جمعیت افتاد و در خیابان مجاهدین اسلام از دور صدای مارش می آمد، تریلی اول که آمد پر بود از پاسدارانی که به احترام شهیدان می نواختند و با مارش نظامی غمناک خود یاد روزهای دفاع مقدس را زنده می کردند.

به فاصله ی اندکی از ماشین اول ماشین دوم حرکت می کرد و کسی به استقبال شهیدان اسپند می چرخاند و مردم دسته دسته با چشم های بارانی چشم می چرخاندند به دیدار شهیدان مظلومی که هرچند لباس غواصی به تن داشتند اما به جای آب زیر خروارها خاک زنده زنده و در حالی که دستانشان بسته بود دفن شده بودند. چشم می چرخاندند و تابوتهای مزین به پرچم میهن آرام آرام نمایان می شد و بغض ها یک به یک می شکست و آوایی که می خواند:

دست ها پل میزدند به سوی دریای بی کران دلدادگی، زیر سیلاب گریه ها هر کسی گوشه ای از کشتی نجات شهیدان را گرفته بود و زیر لب با آنها چیزی می گفت.


کسانی هم بودند که در ازدحام جمعیت دستشان به تابوت شهیدان نمی رسید و پارچه ای،سجاده ای،تسبیحی، چپیه ای را می رساندند تا سربازان تشریفات که در کنار تابوت شهیدان ایستاده بودند آنها را به غبار پاک شهیدان متبرک سازند و به آنها برگردانند.

تقریباً در هر تریلی چهار ردیف از شهدا را چیده بودند و در هر چیدمان 10 تابوت از شهیدان مظلوم قرار داشت .

ماشین اول که حرکت کرد حد  فاصل آن را یک ماشین در حال مرثیه خوانی بود و دریغا که امروز شاهد آن بودیم که شهیدان بار دیگر مظلوم تر از همیشه ابزاری شده بودند برای استفاده های سیاسی و جناحی، به چشمان خود دیدیم پوسترهای کثیری که در مخالفت با مذاکرات هسته ای چاپ شده بود و یا پرچم هایی که با نماد هسته ای جمله ی تا آخر ایستاده ایم را حک کرده بودند بی آنکه این نماد و این جمله ربطی به تشییع و بدرقه ی این شهیدان گرانقدر داشته باشد، پلاکاردهای مختلف و بنرهای فراوان دیدیم که هیچکدام ربط مستقیم و درستی به حماسه ای که شهیدان آفریده بودندنداشت و حتی مادحین نیز به جای ذکر مرثیه برای شهیدان گلگون کفن حرف از مذاکرات هسته ای و مسایل سیاسی می زدند. آنجا بود که زیر لب گفتیم: شهدا شرمنده ایم، شرمنده ایم که حالا و بعد از این همه سال که به خانه برگشته اید کسی نمیداند برای چه رفته بودید.


ماشین ها پشت هم رد می شدند و مردم به دنبالشان سینه زنان و اشک ریزان راه می رفتند.

بعضی ها با قاب عکسی از شهیدشان آمده بودند و سلام شهیدشان را به شهیدان گمنام می رساندند و بعضی هم دنبال شهید گمنامشان می گشتند شاید بعد این همه سال ...

ازدحام جمعیت آنقدر بود که بر سر مردم آب و گلاب می ریختند تا کمی از گرمای تابستان را خنک کرده باشند. ماشین ها به طرف میدان بهارستان حرکت می کرد و مردم نیز به دنبالش می آمدند.


مقصد نهایی معراج شهدا بود و شانه هایی که شهدا را  به دوش می بردند تا امشب را کنار آنها احیاء بگیرند امروز و امشب شهدا میزبان مردمی هستند که عاشقانه برایشان باریدند و خواندند و سینه زدند بعضی هم خواندند: