نویسنده کتاب «درآمدی بر اسطوره شناسی» گفت: «شهر ما خانه ما» شعار غلطی است و شهر اتفاقا باید مثل شهر باشد و نه خانه.
به گزارش تابناک فرهنگی به نقل از ایسنا، بهمن نامور مطلق با بیان این مطلب ادامه داد: ما اگر زیاد از ماشین استفاده می‌کنیم به دلیل این است که دوست داریم در خیابان هم دور خود حصار بکشیم، مردم کشورهای اروپایی امروز بیشتر اوقات خود را خارج از خانه و در خیابان می‌گذرانند و فقط هنگام رعب و وحشت به ماشین رو می آورند.
او که شامگاه(پنجشنبه) در دهمین نشست از سلسله نشست‌های اسطوره شهر که توسط مرکز خلاقیت شهرداری اصفهان در حمام تاریخی دردشت،برگزار شد، سخن می‌گفت اظهار کرد: راه ها و مسیرهای شهری از هویت شهرها محسوب می‌شوند و نقش تعیین کننده‌ای در زندگی شهری دارند و همچون رگ‌های یک انسان برای شهر عمل می‌کنند.
وی با بیان اینکه خودآگاه یا ناخودآگاه بخشی از زندگی هر فرد در مسیرها می‌گذرد، افزود: مسیرها در نگاه، شخصیت، بینش، زیبایی شناختی و... افراد موثر هستند و مسیر شما در هر حالتی نسبت به جاده قرار داشته باشید، تاثیر خود را روی شما می‌گذارد حتی اگر مردم مثل مردم ایران فرهنگی مقصد محور داشته باشند.
نویسنده کتاب «درآمدی بر اسطوره شناسی» ادامه داد: مسیر بر روح و روان انسان تاثیر می‌گذارد و یک نقش کلیدی در ناخودآگاه انسان بازی می‌کند ما به میزان و اندازه شهرها صورت شناسی راه داریم و بسته به نوع قرارگیری شهر در کنار دریا یا در کوهستان مسیرها متفاوت می‌شوند و حتما مسیرها الگویی متفاوت ندارند.
ایران در تاریخ حمل و نقل تجربه سالمی را سپری نکرد
نامور مطلق با اشاره به اینکه شهروند بودن افراد در مسیر شکل می‌گیرد، گفت: فرهنگ شهرنشینی در رفتار افراد در یک مسیر کاملا مشخص است. مسیرها حتی شهرها را به دسته‌های مختلف تقسیم می‌کند، امروز ما سه نوع شهر پیاده مدار، ماشین مدار و وسایل غیر موتوری مدار داریم.
نامزد جایزه ادبی جلال آل احمد تصریح کرد: امروز جابجایی شهری بسیار مطلب مهمی محسوب می‌شود، چراکه هم عنصر ویژه منظر شهری و هم مسائل بزرگتری را شامل می گردد. در گذشته جابجایی با فاصله‌های مکانی اندازه گیری می‌شدند، اما امروز جابجایی‌ها با فاصله‌های زمانی در نظر گرفته می‌شوند و این بدان معنا است که معیار جابجایی امروز مکان نیست بلکه زمان است.
نامور مطلق با بیان اینکه متاسفانه ما مردم ایران در تاریخ حمل و نقل تجربه فرآیندی سالم را سپری نکرده‌ایم، افزود: در غرب مردم تجربه و فرآیند حمل و نقل سالمی را طی کرده‌اند، به همین دلیل امروز کمتر با معضل و مشکلات حمل و نقلی روبرو هستند. در کشورهای غربی ابتدا وسایل نقلیه ریلی که اتفاقا عمومی بودند در شهرها راه‌اندازی شد و بعد وسایل شخصی به خیابان ها آمد و به تولید انبوه رسید، اما در ایران برعکس اول همه با وسایل حمل و نقل شخصی آشنا شدند و به تازگی با وسایل حمل و نقل ریلی آشنا می‌شوند و این اتفاق مثل این است که فردی از کودکی ناگهان وارد دوره جوانی شود، یعنی در این میان دوره نوجوانی یک انسان مغفول بماند.
نبود زیرساخت فنی و فرهنگی شوک بزرگی به حمل و نقل کشور وارد کرده است
وی ادامه داد: رشد وسایل نقلیه بیشتر از میزان کالبد شهرهای بزرگ کشورمان باعث شده تا کالبد شهر نتواند این تعداد ماشین را تحمل کند. برای مثال در همین شهر اصفهان گاهی خودروها مدت‌ها در برخی از کوچه‌های این شهر به دلیل بافت سنتی روبروی هم بدون هیچ حرکتی مجبور به توقف می شوند چون کالبد کوچه برای خودرو ساخته نشده است. همچنین فرهنگ استفاده از وسایل نقیله و حمل و نقل به اندازه رشد خودرو در کشور رشد نداشته و توسعه پیدا نکرده است این دو مورد از دلایل ضربه به شهرهای ما محسوب می شود.
معاون صنایع دستی کشور اظهار کرد: در حال حاضر یک شوک بزرگ در خصوص حمل و نقل کشور وجود دارد، چراکه زیرساخت فنی و فرهنگی با رشد خودرو رشد نکرده‌اند و مدام در صدد رفع این شوک هستیم به همین دلیل مدام یا پل می زنیم یا زیرگذر ایجاد می‌کنیم و گاهی هم با عجله به فکر مترو می افتیم و آن را از بدترین و مشکل‌ترین جاهای شهر عبور می دهیم چرا به این دلیل که می خواهیم شوک ضعف در حمل و نقل را بپوشانیم.
نامور مطلق تصریح کرد: متاسفانه ما در کشورمان تجربه خوبی از دوچرخه سواری و پیاده روی نداریم و به همین دلیل است که ماشین و موتور که آمد، سریع دوچرخه را کنار گذاشتیم البته علاوه بر تجربه ما مردم ایران مردمانی هستیم که به سرعت به سمت پدیده‌های جدید جذب می شویم و پدیده های قدیمی را زود کنار می‌گذاریم در صورتی که در دنیا چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد بلکه مردم پدیده‌های جدید را بر روی پدیده های قدیمی سوار می کنند و از هر دو به یک اندازه بهره می برند و سریع چیزی را از دور خارج نمی کنند.
وی با بیان اینکه خیابان مهمترین راه زمینی و مهمترین منظر شهری است، ادامه داد: خیابان در ایران سابقه درخشانی دارد و همواره به عنوان یک اسطوره در ایران قدیم به آن توجه شده است، ما امروز در جهان خیابان های اسطوره ای مثل شانزه لیزه و وال استریت را داریم که خودشان اسطوره هستند، اما تقریبا به همان اندازه خیابان چهارباغ اصفهان و خیابان ولیعصر(عج) تهران نیز اسطوره‌ای هستند که به شهرهای اصفهان و تهران ارزش داده اند.
خیابان فقط محل عبور و مرورنبوده و نیست
نویسنده کتاب درآمدی بر اسطوره شناسی تاکید کرد: خیابان فقط محل عبور و مرورنبوده و نیست بلکه خیابان جایگاه خدایان بوده است، یعنی صاحبان قدرت و ثروت به خیابان می آمدند تا یکدیگر را برانداز کنند و با یکدیگر به صحبت بنشینند، یعنی در واقع خیابان به خاطر خیابان بودنش مهم بوده است و نه به خاطر عبور و مرور.
نامور مطلق با بیان اینکه در گذشته خیابان در ایران هم مهم محسوب می‌شده و به آن بسیار رسیدگی می‌کردند، گفت: سیاحان دنیا در مورد خیابان چهارباغ اصفهان نکته‌های جالبی اشاره کرده‌اند چهارباغ محل عبور نبوده است بلکه محل تفریح و برگزاری جشن بوده و حتی سیاحیان نوشته‌اند که خیابان چهارباغ بیرون از شهر اصفهان ساخته شده است و قرار بوده گسترش اصفهان بر مبنای چهارباغ باشد.
وی اضافه کرد: گسترش چهارباغ برای شاه عباس بسیار مهم بوده و حتی نوشته شده که او برای تک تک درختان خیابان چهارباغ و کاشت آنها در محل حضور پیدا کرده است.
نامزد جایزه ادبی جلال آل احمد گفت: خیابان اولین نقطه اشتراک مردم با یکدیگر است. خیابان انسان‌ها را به یکدیگر می‌رساند، ولی ما از کارکرد اصلی آن دور شده‌ایم امروز خیابان های ما مثل گذشته نیست و همه از خیابان می‌ترسند خیابان وقت مردم را می‌گیرد و اوقات آنها را خراب می کند.
خیابان‌ها روزی ارزشمندترین‌های ایران محسوب می‌شدند
نامور مطلق با تاکید بر اینکه روزی در این کشور خیابان یک محل تماشایی به حساب می‌آمده و دنیا برای دیدن چهارباغ به اصفهان سفر می کردند، تصریح کرد: امروز خیابان در تهران، اصفهان، مشهد و تبریز و... یک تصویر وحشتناک در ذهن افراد دارد و هرچه بخواهیم لقب بد به آن به دهیم از لفظ خیابانی استفاده می‌کنیم، کودک خیابانی، زن خیابانی و این یعنی بدترین چیزها و این یعنی خیابان که روزی از ارزش‌مندترین‌ها در کشور بوده امروز به بدترین نوع از آن یاد می شود.
وی به پیاده رو هم اشاره کرد و افزود: پیاده رو نیز مثل خیابان اسطوره‌ای است امروز پیاده رو مشاهیر هالیوود یک اسطوره است که فقط جای قدم ستارگان سینما و موسیقی ستاره گذاشته‌اند، این در حالی است که در تهران و اصفهان در هر پیاده رو چه تعداد ستاره می‌توانیم بگذاریم آیا اصلا به چنین چیزی فکر کرده ایم؟
نامور مطلق ادامه داد: پیاده‌رو و خیابان در واقع محل زندگی هستند، اما در کشور ایران به دلیل اینکه اولا فرهنگ پیاده روی وجود ندارد و از طرفی پیاده روها مغایر با سلامت هستند کارکرد زیباشناسی خودشان را از دست داده اند.
او با بیان اینکه پیاده‌رویی که نتواند لذت زندگی به انسان بدهد پیاده رو محسوب نمی‌شود، تصریح کرد: پیاده رو باید در این کشور فرهنگی باشد در کدام پیاده رو ایران موزه وجود دارد کدام پیاده رو ما مثل شانزه‌لیزه پر از کافه برای استراحت و لذت از پیاده روی است. وقتی ما توانستیم پیاده رویی بسازیم که در آن مردم از پیاده روی لذت ببرند و نه فقط برای رسیدن به مقصد استفاده کنند آنگاه توانسته‌ایم شهرهایمان را به شهر واقعی و مردمان را شهرنشینان واقعی تبدیل کنیم.
وی با اشاره به اینکه شهر ما خانه ما شعار غلطی است و شهر اتفاقا باید مثل شهر باشد و نه خانه، گفت: ما اگر زیاد از ماشین استفاده می‌کنیم به دلیل این است که دوست داریم در خیابان هم دور خود حصار بکشیم، شاید در این کشور وسایل مردم عوض شده باشد ولی ذهنیت ها هنوز تغییر نکرده این در حالی است که در دنیا برای کودکانشان پیاده رو جدا و برای سالخوردگانشان پیاده رو مخصوص دارند.
نویسنده کتاب درآمدی بر اسطوره شناسی اظهار کرد: دنیا متوجه کارکرد پیاده رو شده و آنها می‌دانند مردم باید با یکدیگر مواجه داشته باشند. مردم کشورهای اروپایی امروز بیشتر اوقات خود را خارج از خانه و در خیابان می‌گذرانند و فقط هنگام رعب و وحشت به ماشین رو می آورند. طبق آخرین آمار مردم فرانسه پس از حملات تروریستی داعش همه از ترس به ماشین های شخصی خود روی آورده اند وگرنه در شرایط عادی همگی پیاده یا وسیله نقلیه عمومی را مد نظر دارند.
نامور مطلق با اشاره به اینکه امروز ما یا بلد نیستیم از وسیله شخصی چه موقع باید استفاده کرد یا اینکه از یکدیگر می ترسیم که اکثر مردم از ماشین شخصی استفاده می کنند، ادامه داد: ما باید بخشی از شهرهای بزرگمان از جمله تهران و اصفهان را برای عبور مرور خودرو و موتور سیکلت ممنوع کنیم باید بگذاریم مردم پیاده روی کنند و یا از وسایل نقیله غیر موتوری استفاده کنند ما باید فضای پیاده روی را برای مردم فراهم کنیم.
وی گفت: متاسفانه ما پیاده روها را جدی نمی‌گیریم. شهرهای ما خیابان محور و برای عبور مرور استفاده می‌شود و پیاده رو هیچ هویتی در شهرهای ما ندارد و پیاده روهای شهرهای کشور ایران بی خاطره هستند. امروز همه چیز را فدای ماشین کرده‌ایم و ماشین برای ما یک وسیله مقدس شده است و هر روز زندگی شهری را در شهرهای بزرگ کشور سخت‌تر از قبل می‌کند. امروز اگر ما ماشین سوار می شویم که زودتر برسیم به دلیل اینکه از کارکرد آن با خبر نیستیم دیرتر می‌رسیم و فقط ریه و اعصاب خود را خراب می کنیم.
نامزد جایزه ادبی جلال آل احمد خاطرنشان کرد: امروز باید در ایران برای پیاده روها و خیابان ها فکر شود ما باید به نگاه‌های خود به شهر یک بازبینی کنیم باید پیاده روی و آموزش آن را از مدارس شروع کنیم، چراکه معتقدم اگر خیابان و پیاده رو شهری احساس زندگی به مردمانش ندهد آن شهر متحول نخواهد شد.